Economic and Environmental Studies

Good governance at the local level: toward a global village or a city republic?

Jarl K. KAMPEN — 2021-06-17

Obecne inicjatywy podejmowane pod przewodnim hasłem „dobrego współrządzenia” (ang.: good governance) wydają się być niewłaściwymi odpowiedziami na niewłaściwe pytania. Upowszechniająca się liberalizacja i partycypacja społeczeństwa, jako występujące w praktyce
pochodne równoległych debat dotyczących nowego zarządzania publicznego oraz kapitału społecznego, wykształciły współczesną sytuację, w której dobre rządzenie przyczynia się do zmniejszania zakresu wpływu publicznego natomiast powiększa kanały partycypacji. Praktyczne zastosowanie idei dobrego współrządzenia w postaci różnorodnych rządowych planów odnowy przeprowadzanych w przeciągu kilku ostatnich dekad, doprowadziło do skupienia się raczej na formie rządzenia a nie na jego treści. Wymagany jest jednak wspólny wysiłek, aby skierować współpracę regionalną na cel w postaci zrównoważonej gospodarki, przyjmując za oczywiste takie zasady dobrego współrządzenia, jak otwartość, głos obywateli, jakość stanowionego prawa, kontrola korupcji, odpowiedzialność, efektywność oraz spójność. Dokumenty szczebla lokalnego wymagają zaistnienia „republiki miejskiej” jako przyszłego wizerunku władz miejskich, aby te przetrwały, nie zaś złudzenia globalnej wioski.

An interdisciplinary approach towards sustainable governance of universities: the case of Lithuania

Dainora GRUNDEY — 2021-06-17

Poniższy artykuł przedstawia pojęcie zrównoważonego rozwoju w interdyscyplinarnym kontekście poprzez wykorzystanie zasad zrównoważonego rozwoju przyjętych w systemie edukacji oraz zaprezentowanie wyników badań ankietowych przeprowadzonych w latach 2006-
2007 na litewskich uniwersytetach. Zbadano studentów oraz wykładowców akademickich w celu określenia wpływu analizowanej dyscypliny oraz zasad zrównoważonego rozwoju jako elementów codziennego życia uniwersyteckiego, programów zajęć oraz zarządzania uczelniami
wyższymi.

The Carbon Trust: A model for fostering low carbon innovation in the transition countries?

Florian KERN — 2021-06-17

W niniejszym artykule przedstawione zostały argumenty, zgodnie z którymi popieranie innowacji zakładających niską emisję dwutlenku węgla jest kluczowe dla osiągnięcia równocześnie dwóch celów polityki Unii Europejskiej: ograniczenia emisji dwutlenku węgla
oraz utrzymania konkurencyjności. Wielka Brytania wyznaczyła sobie ambitny cel zmniejszenia w długim okresie emisji dwutlenku węgla o 60% oraz ustanowiła Carbon Trust jako niezależne przedsiębiorstwo non-profit, prowadzone na zasadach rynkowych ale finansowane przez rząd. Jego misję stanowi pomoc światu biznesu w ograniczeniu emisji dwutlenku węgla oraz wspieranie rozwoju technologii niskiej emisji. Celem poniższego artykułu jest analiza działalności Carbon Trust oraz omówienie, do jakiego stopnia podejście Carbon Trust może
być traktowane jako modelowe dla podlegających transformacji krajów Europy Środkowo- Wschodniej. Analiza opiera się na 26 częściowo ustrukturalizowanych wywiadach, jak również na przeglądzie literatury i dokumentów źródłowych. Prowadzi ona do wniosku, iż podejście
Carbon Trust jest obiecujące, jednakże istnieją poważne trudności w przeniesieniu tego modelu do państw podlegających transformacji.

National Councils for Sustainable Development – an appropriate tool of common use?

Romy KOHLMANN — 2021-06-17

W kontekście bieżących kwestii dotyczących zrównoważonego rozwoju, Unia Europejska (UE) podkreśla ostatnio znaczenie Narodowych Rad ds. Zrównoważonego Rozwoju (NRZR; ang.: National Councils for Sustainable Development – NCSD) jako skutecznego i efektywnego
instrumentu służącego wdrażaniu zrównoważonego rozwoju (ZR). Odkąd mogą one udzielać niezależnych porad i sprzyjać dialogowi pomiędzy społeczeństwem a interesariuszami na temat ZR, NRZR zdają się jawić jako właściwe narzędzie na szczeblu rządowym. Mimo to przegląd ich działalności w krajach Europy Środkowo-Wschodniej daje różnorodny obraz. NRZR znacząco różnią się między sobą pod kątem definicji, składu, stopnia niezależności oraz dostępnych zasobów, jak też efektów działania. Biorąc od uwagę pozytywne doświadczenia związane ze skutecznymi NRZR w niektórych państwach członkowskich, można postawić następujące pytanie: Jakie cechy powinny posiadać NRZR? Czy NRZR są powszechnie wykorzystywane w Europie Środkowo-Wschodniej? W tym celu w poniższym artykule przeanalizowano NRZR w kilku państwach Europy Środkowo-Wschodniej poprzez wskazanie podobieństw oraz różnic pomiędzy poszczególnymi NRZR, włączając w to ich zasięg oraz podejście, aby wyjaśnić rozbieżności w ich osiągnięciach w skali krajowej. UE rekomenduje zestaw cech i właściwości, którymi powinny charakteryzować się NRZR w celu funkcjonowania jako efektywne narzędzie rządowe podczas dążenia do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju.

EU Communication on Corporate Social Responsibility and the effects on national and corporate sustainability agendas

Marianna GORBAN — 2021-06-17

Niedawne komunikaty Unii Europejskiej dotyczące celów zrównoważonego rozwoju zawierały wytyczne, jak korporacje powinny reagować na społeczne i polityczne potrzeby poprzez społecznie odpowiedzialne działania gospodarcze. Biznes społecznie odpowiedzialny (ang.:
corporate social responsibility – CSR) staje się coraz powszechniej wykorzystywanym i spornym terminem, mającym obejmować zaangażowanie świata biznesu w działania ukierunkowane na zaspokajanie społecznych i środowiskowych wymagań. Niniejszy artykuł omawia, w jaki sposób komunikat Unii Europejskiej wpływa na politykę CSR korporacji pod kątem zrównoważonego rozwoju. Wskazano na najświeższe kroki Komisji Europejskiej dotyczące CSR i przedstawiono ich odzwierciedlenie w polityce szczebla narodowego i europejskiego. Poniżej skoncentrowano się na przedsiębiorstwach z trzech europejskich państw, a mianowicie z Węgier, Niemiec i Wielkiej Brytanii. Ponadto z każdego kraju wybrano po jednej firmie reprezentującej sektory paliwowy i / lub energetyczny, aby zaobserwować sposób implementacji określonej polityki, a także jej wpływ na zachowanie korporacji (przejawiające się w raportach finansowych i raportach CSR). Polityka CSR przedsiębiorstw będzie oceniana według 20 elementów CSR wskazanych przez Welforda (2005), bazujących na podobnych przesłaniach międzynarodowych kodeksów i konwencji, takich jak konwencja ILO czy program Global Compact, które zaadoptowała Komisja Europejska.