Prywatne plany emerytalne stały się coraz ważniejsze w ostatnich latach, ponieważ reformy emerytalne na całym świecie obniżyły uprawnienia emerytalne w publicznych systemach emerytalnych. Celem artykułu była analiza świadczeń z prywatnych systemów emerytalnych w krajach OECD. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że: i) świadczenia z prywatnych systemów emerytalnych wyniosły średnio w 2011 r. w 26 krajach OECD 1,6% produktu krajowego brutto (PKB); ii) świadzcenia z prywatnych systemów emerytalnych
odpowiadają jednej piątej średnich wydatków publicznych na świadczenia emerytalne (9,3%); iii) świadzcenia z tytułu prywatnych emerytur wzrosły średnio o 38% szybciej niż PKB między rokiem 1990 a 2011, czyli szybciej niż wydatki publiczne na emeryturę; iv) kraje (Korea, Francja, Finlandia), gdzie dynamika prywatnych planów emerytalnych jest najwyższa, miały tendencję do zaczynania od niskiej bazy, poniżej 0,5% PKB; v) wiele krajów (Australia, Estonia, Meksyk, Polska, Republika Słowacka i Szwecja) wprowadziły obowiązkowe emerytury prywatne w latach dziewięćdziesiątych i dlatego wartość świadczeń w relacji do PKB jest jeszcze niski; vi) najwyższa wartość prywatnych świadczeń w relacji do PKB dotyczy państw (Holandia, Szwajcaria, Islandia i Dania), gdzie prywatne emerytury są obowiązkowe lub quasi-obowiązkowe; vii) w 17 krajach OECD prywatne emerytury były obowiązkowe lub quasi-obowiązkowe w 2013 r.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.