Karnoprawna ochrona tajemnicy zawodowej związanej z działalnością funduszy emerytalnych opiera się na dwóch dyrektywach: dyrektywie subsydiarności oraz dyrektywie proporcjonalności. Pierwsza z nich opiera się na zasadzie, iż z sankcji karnych należy zrezygnować wszędzie tam, gdzie ten sam efekt może zostać osiągnięty za pomocą samoregulacji gospodarczej, przedsięwzięciami gospodarczymi oraz unormowaniami administracyjnymi. Druga natomiast oznacza że kryminalizowane powinny być tylko takie patologiczne zachowania gospodarcze, które w szczególnie wysokim stopniu zagrażają ponadindywidulanym dobrom gospodarczym. Specyfika karnoprawnej ochrony tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszy emerytalnych odbiega nieco od obowiązku zawodowej dyskrecji w klasycznym kształcie, wynika ona bowiem nie tyle z samej działalności zawodowej wykonywanej przez konkretne osoby, co ze szczególnego rodzaju działalności prowadzonej przez jednostkę organizacyjną (fundusz emerytalny). Niemniej jednak obowiązek dyskrecji ciążący na ustawowo wskazanych podmiotach ma związek z wykonywaniem przez nich zawodu, a zatem jest objęty tajemnicą zawodową.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.