Karnoprawna ochrona tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszy emerytalnych
Abstrakt
Karnoprawna ochrona tajemnicy zawodowej związanej z działalnością funduszy emerytalnych opiera się na dwóch dyrektywach: dyrektywie subsydiarności oraz dyrektywie proporcjonalności. Pierwsza z nich opiera się na zasadzie, iż z sankcji karnych należy zrezygnować wszędzie tam, gdzie ten sam efekt może zostać osiągnięty za pomocą samoregulacji gospodarczej, przedsięwzięciami gospodarczymi oraz unormowaniami administracyjnymi. Druga natomiast oznacza że kryminalizowane powinny być tylko takie patologiczne zachowania gospodarcze, które w szczególnie wysokim stopniu zagrażają ponadindywidulanym dobrom gospodarczym. Specyfika karnoprawnej ochrony tajemnicy zawodowej dotyczącej działalności funduszy emerytalnych odbiega nieco od obowiązku zawodowej dyskrecji w klasycznym kształcie, wynika ona bowiem nie tyle z samej działalności zawodowej wykonywanej przez konkretne osoby, co ze szczególnego rodzaju działalności prowadzonej przez jednostkę organizacyjną (fundusz emerytalny). Niemniej jednak obowiązek dyskrecji ciążący na ustawowo wskazanych podmiotach ma związek z wykonywaniem przez nich zawodu, a zatem jest objęty tajemnicą zawodową.
Słowa kluczowe:
tajemnica zawodowa, tajemnica zawodowa, fundusz emerytalny, fundusz emerytalny, przestępstwo, przestępstwo, art. 220 u.o.f.f.e, art. 220 u.o.f.f.eBibliografia
Dadak, W. (2000). Prawnokarna ochrona tajemnicy państwowej w obrocie papierami wartościowymi, Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych 1: 247.
Google Scholar
Dobrodziej, E. (2000). Ochrona tajemnicy – przepisy, komentarze, wyjaśnienia. Bydgoszcz: Biblioteka Menedżera i Służby Pracowniczej.
Google Scholar
Fisher, B.; Świerczyńska-Głownia, W. (2006). Dostęp do informacji ustawowo chronionych. Zarządzanie informacją 13.
Google Scholar
Góral, R. (2007). Kodeks karny. Praktyczny komentarz z orzecznictwem: 457.
Google Scholar
Kozłowska-Kalisz, P. (2006). Odpowiedzialność karna za naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa: 19.
Google Scholar
Krawczyk, T. (2000). Problematyka przedmiotu ochrony art. 175 i 176 Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi kryminalizujących praktyki „insider trading”. Prokuratura i Prawo 9: 60.
Google Scholar
Kucharczyk, M. (2005). Kwestia ujawniania tajemnicy państwowej, służbowej, zawodowej i funkcyjnej w wyjaśnieniach oskarżonego. Państwo i Prawo 2: 78.
Google Scholar
Kunicka-Michalska, B. (1972). Ochrona tajemnicy zawodowej w polskim prawie karnym: 5.
Google Scholar
Kunicka-Michalska, B. (2006). Przestępstwa przeciwko ochronie informacji. In: Wąsek, A. (ed.). Kodeks karny. Cześć szczególna: 250, 493.
Google Scholar
Majewski, J. (2001). Odpowiedzialność karna za naruszenie obowiązku dyskrecji w obrocie papierami wartościowymi. Prawo Papierów Wartościowych 9: 29.
Google Scholar
Płońska, A. (2012). Karnoprawna ochrona informacji na rynku kapitałowym: 240. PWN Słownik języka polskiego: 1043, 1543.
Google Scholar
Razowski, T. (2014). In: Giezek, J. (ed.). Kodeks karny. Cześć szczególna. Komentarz: 982.
Google Scholar
Rusinek, M. (2007). Tajemnica zawodowa i jej ochrona w polskim systemie prawnym: 17.
Google Scholar
Sucharski, M. (2006). Prawnokarna ochrona giełdowego obrotu papierami wartościowymi: 104.
Google Scholar
Szymczak, M. (ed.) (1995). Słownik języka polskiego: 572.
Google Scholar
Wyr. s. apel. w Białymstoku z dn. 12 lutego 2013 r., II AKa 2/13, Lex nr 1294723
Google Scholar
Żmigrodzki, P. (ed). Wielki słownik języka polskiego, PAN, available at: www.wsjp.pl, (accessed: 10.12.2016)
Google Scholar
Statystyki
Downloads
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 Economic and Environmental Studies
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
