Sformułowanie metV evmou jako znak bliskości Boga i człowieka w Apokalipsie św. Jana
Joanna Nowińska SM
UPJPII, KrakówAbstrakt
Sformułowanie metV evmou zastosowane w Apokalipsie św. Jana posiada dwa podmioty. Pierwszym jest Jezus, składający człowiekowi propozycję tworzenia więzi (Ap 3,4.20.21), natomiast drugim – człowiek, odbierający przekaz jako skierowany do niego (Ap 1,12; 4,1; 10,8; 17,1; 21,9). Percepcji nie utrudniają zastosowane mediacje Bożej obecności (Ap 10,8; 17,1; 21,9). Powstała w ten sposób przestrzeń komunikacji interpersonalnej kształtuje bliskość, zaufanie i poczucie bezpieczeństwa oraz udziela odwagi do podjęcia Bożych poleceń (Ap 1,12) i stawiania czoła wymaganiom codzienności (Ap 3,4). Zaakcentowany aspekt wymiany między Jezusem a człowiekiem (Ap 3,20n) potwierdza wartość tej relacji, jaką posiada ona w oczach Boga, oraz sankcjonuje wolność i autentyzm dyskursu (peripate,w metV evmou – Ap 3,4). Propozycja wspólnej uczty z racji zastosowanego deipne,w (Ap 3,20) rozciąga horyzont bliskości na eucharystyczną. Włączenie metV evmou w obietnice dla zwycięzcy (Ap 3,21) odsyła do deklaracji przymierza (Ap 21,3) i zwiastuje uzyskanie godności syna (Ap 21,7). Zbudowana na takich fundamentach bliskość z Jezusem ma szansę oprzeć się każdej formie ucisku i rozpaczy – a taką nadzieję pragnie wlać w serca odbiorców autor natchniony Apokalipsy św. Jana.
Słowa kluczowe:
bliskość, Bóg, człowiek, percepcja, celBibliografia
Den Dulk M., The Promises to the Conquerors in the Book of Revelation, Bib 87 (2006) nr 4, s. 516–522.
Hoeck A., Covenantal Symbolism in Rev 21:3–22:5, w: A. Malina (red.), On His way. Studies in Honour of Professor Klemens Stock, S.J. on the Occasion of his 70-th Birthday, Katowice 2004, s. 351–373.
Koester C.R., The Message to Laodicea and the Problem of Its Local Context: A study of the Imagery in Rev 3:14-22, NTS 49 (2003), s. 407–424.
Krodel G.A., Augsburg Commentary on the New Testament Revelation, Minneapolis, 1989.
Linke W., Bóg jako Ojciec w Apokalipsie św. Jana, w: F. Mickiewicz, J. Warzecha (red.), „Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem” (Iz 64,17). Biblia o Bogu Ojcu, Warszawa 1999, s. 167–186.
Metzger B.M., Breaking the Code. Understanding the Book of Revelation, Nashville 1993.
Moulton J., Milligan J., Vocabulary of the Greek New Testament, dostępny w Bible Works 9.0.
Mounce R.H., The Book of Revelation, Michigan 1971.
Nowińska J., Apokalipsa św. Jana – księga o sensie zmagań, Lumen Bibliae 4 (2014) nr 4, 135–151.
Nowińska J., Głos Jezusa porównany do trąby mówiącej z człowiekiem – obraz siły, nakazu czy intensywnej komunikacji (Ap 1,10; 4,1), w: J. Królikowski, G.M. Baran, P. Łabuda (red.), Jezus Chrystus. Księga pamiątkowa dla Ks. Profesora Antoniego Paciorka z okazji 70. rocznicę urodzin (Scripturae Lumen 7), Tarnów 2015, s. 239–252.
Nowińska J., Motyw wojny dobra ze złem w Apokalipsie św. Jana, Warszawa 2006.
Popowski R., Wielki słownik grecko-polski Nowego Testamentu, Warszawa 1997.
Sieg F., Listy do siedmiu kościołów. Apokalipsa św. Jana (1–3), Pelplin 2009.
Siemieniec T., Rola „Zasiadającego na tronie” w dziejach świata i ludzi. Studium z teologii Apokalipsy św. Jana, Kielce 2012.
Tronina A., Księga Kapłańska. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, Częstochowa 2006.
Widła B, Antropologia egzystencjalna Apokalipsy Janowej, Inowrocław 1996.
Widła B., Opisy doznań emocjonalnych w Apokalipsie Janowej i ich funkcja kerygmatyczna, STV 41(2003) nr 2, s. 129–148.
Witkowski S., Listy do siedmiu Kościołów (Ap 2–3), Kraków 2002.
