Artykuł poświęcony jest przyczynom lekceważącego stosunku do krajobrazu i ładu przestrzennego we współczesnej Polsce. Zaniedbywanie wartości estetycznych, zwykle interpretowane jako pokłosie komunistycznej przeszłości, interpretowane jest tu jako przejaw specyficznej kultury przestrzennej ukształtowanej w lokalnym kontekście kulturowym. Wiele bezpośrednich uwarunkowań estetycznej kondycji polskiego krajobrazu wyrasta ze wspólnego socjo-kulturowego podłoża. Do jego rekonstrukcji i opisu wykorzystano koncepcję habitusu P. Bourdieu oraz perspektywę historyczną (kultura chłopska), w której kształtowało się polskie społeczeństwo. Wzmocnienie myślenia pro-krajobrazowego wymaga zdecydowanych działań w wielu dziedzinach, jednak właściwie rozumiana edukacja estetyczna (o której mowa w końcowej części artykułu) jest tutaj kwestią kluczową.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.