ROZMIESZCZENIE PLACÓWEK SŁUŻBY ZDROWIA W KRAKOWIE NA TLE STRUKTURY PRZESTRZENNO-DEMOGRAFICZNEJ MIASTA
Paweł KRETOWICZ
Abstrakt
Opracowanie jest próbą porównania lokalizacji gabinetów lekarskich w przestrzeni Krakowa z wielkością potencjalnych potrzeb zdrowotnych ludności w poszczególnych częściach miasta. Potrzeby te uwarunkowane są istniejącym potencjałem i strukturą demograficzną poszczególnych części miasta, a w szczególności liczbą ludności, gęstością zaludnienia i koncentracją ludności o szczególnych potrzebach. W tekście przedstawiono rozmieszczenie gabinetów lekarzy rodzinnych, specjalistów chorób wewnętrznych oraz specjalistów pediatrów i geriatrów na tle gęstości zaludnienia i liczby ludności poniżej 18 i powyżej 65 roku życia. Dodatkowo analiza uwzględnia lokalizację nowych gabinetów lekarskich w latach 2004–2010 w porównaniu ze współczesną dynamiką liczby ludności w jednostkach urbanistycznych Krakowa.
Bibliografia
Dziubińska-Michalewicz M., 1994, Sektor prywatny w opiece zdrowotnej, wyniki badań ankietowych, „Antidotum – Zarządzanie w Opiece Zdrowotnej” nr 12, s. 27–34.
Grochowski M., 1988, Rejonizacja służby zdrowia a dostępność usług medycznych, „Rozwój Regionalny, Rozwój Lokalny, Samorząd Terytorialny” 15, Uniwersytet Warszawski, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Warszawa.
Guagliardo M.F., 2004, Spatial accessibility of primary care: concepts, methods and challenges, „International Journal of Health Geographics” vol. 3, nr 3, s. 1–13.
Hart, J., 1971, The inverse care law, „The Lancet” nr 297, s. 405–412.
Joseph, A.E., Phillips, D.R., 1984, Accessibility and utilization – geographical perspectives on health care delivery, Happer & Row Publishers, New York.
Kardas P., Ratajczyk-Pękalska E., 2002, Hospitalizacje starczych mieszkańców Łodzi, „Gerontologia Polska” t. 10, nr 2, s. 88–98.
Kleczka O., 2009, W Krakowie brakuje lekarzy pediatrów, „Dziennik Polski” nr z 29 czerwca.
Mayer J.D., 1982, Relation between two traditions of medical geography: health system planning and geographical epidemiology, „Progress in Human Geography” nr 6, s. 216–230.
Mazurkiewicz L., 1994, Czy geografia człowieka powinna zajmować się problematyką zdrowia, „Przegląd Geograficzny” t. 66, z. 1–2, s. 191–195.
Michalski, T., 2002, Zastosowanie ilościowych metod analizy przestrzennej w geografii medycznej, [w:] Możliwości i ograniczenia zastosowań badawczych w geografii społeczno-ekonomicznej i gospodarki przestrzennej, red. H. Rogacki, Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań, s. 253–258.
Nierówności społeczne w dostępie do zdrowia, 2007, oprac. T. Kaczmarek, J.T. Marcinkowski, M. Zysnarska, T. Maksymiuk, A. Majewicz, „Problemy Higieny i Epidemiologii” t. 88, nr 3, s. 259–266.
Rosenberg M.W., 1998, Medical or health geography?: populations, peoples and places,„International Journal of Population Geography” nr 4, s. 211–226.
Ruszkowski J., 2010, Zwiększenie bezpieczeństwa zdrowotnego, ekspertyza finansowana ze środków projektu nr POPT.03.04.00-00-019/07 w ramach Programu operacyjnego Pomoc techniczna 2007–2013, wykonana na zlecenie Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, Warszawa.
Standardy świadczenia usług medycznych w specjalności geriatria, 2005, oprac. J. Derejczyk, T. Grodzick, A. Jakrzewska-Sawińska, A. Jóźwiak, A. Klich, K. Wieczorowska-Tobis, „Gerontologia Polska” t. 13, nr 2, s. 63–83.
Ustawa z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, DzU 2006, nr 220, poz. 1600.
Włodarczyk C., 1996, Polityka zdrowotna w społeczeństwie demokratycznym, Uniwersyteckie Wyd. Medyczne Vesalius, Kraków.
Włodarczyk C., 2010, Wprowadzenie do polityki zdrowotnej, Oficyna Ekonomiczna Grupa Wolters Kluwer, Kraków.
Zborowski A., 2005, Przemiany struktury społeczno-przestrzennej regionu miejskiego w okresie realnego socjalizmu i transformacji ustrojowej (na przykładzie Krakowa), IGiGP, Kraków.
Autorzy
Paweł KRETOWICZStatystyki
Downloads
Inne teksty tego samego autora
- Paweł Kretowicz, Delimitacja miejskiej przestrzeni usługowej w strefie oddziaływań szpitali krakowskich , Studia Miejskie: Tom 2 (2010)