Prosty model optymalnej wielkości miasta


Abstrakt

Wychodząc od sformułowanej przed 80 laty teorii ośrodków centralnych W. Christallera, autor artykułu wykazuje jej ułomność w aktualnych warunkach ekonomiczno-społecznych, na przykład w kontekście rosnącej odległości miejsc pracy i miejsc zamieszkania konsumentów, wskutek rosnącej ich mobilności (dzięki motoryzacji). Proponuje własną koncepcję w formie modelu wyrażonego układem równań.

Słowa kluczowe:

miasto, model, teoria ośrodków centralnych W. Christallera

Alonso W., 1971, The economics of Urban size, „Papers and Proceedings of the Regional Science Association” vol. 26, s. 67–83.
  Google Scholar

Arnott R., 1979, Optimal city size in a spatial economy, „Journal of Urban Economics” vol. 6, s. 65–89.
  Google Scholar

Arnott R., 2004, Does the Henry George Theorem pro vide a practical guide to optiomal city size?, „American Journal of Economics and Sociology” vol. 63, s. 1057–1090.
  Google Scholar

Arnott R., Stiglitz J.E., 1979, Aggregate land rents, expenditure on public foods, and optima city size, „Quarently Journal of Economics” vol. 93, s. 471–500.
  Google Scholar

Christaller W., 1933, Die zentralen Orte in Süddeutschland, Jena.
  Google Scholar

Fish O., 1976, Optimal city size, land tenure and the economic theory of clubs, „Regional Science and Urban Economics” vol. 6, s. 33–44.
  Google Scholar

Richardson H.W., 1983, The Economics of Urban Size, London.
  Google Scholar

Schöler K., 2005, Raumwirtschaftstheorie, München.
  Google Scholar

Schöler K., 2007, Gibt es eine optimale Stadtgröße?, „Volkswirtschaftliche Diskussionsbeiträge der Universität Potsdam” Nr 89, Potsdam.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2020-10-24

Cited By / Share

Schöler, K. (2020). Prosty model optymalnej wielkości miasta. Studia Miejskie, 4, 95–101. Pobrano z https://czasopisma.uni.opole.pl/index.php/sm/article/view/2326

Statystyki

Downloads

Download data is not yet available.


Licencja

Prawa autorskie (c) 2020 Studia Miejskie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.