Abstract

W niniejszym artykule autor podkreśla znaczenie dokumentu opublikowanego w Watykanie w 2001 roku, dotyczącego komunii eucharystycznej między członkami Kościoła chaldejskiego i Asyryjskiego Kościoła Wschodu. Ów dokument wskazuje trzy główne argumenty, przemawiające za ważnością anafory Addaja i Mariego. Są to: antyczne pochodzenie, immanentna obecność narracji ustanowienia Eucharystii oraz starożytna tradycja Asyryjskiego Kościoła Wschodu. To właśnie potwierdza sakramentalną ważność anafory Addaja i Mariego, która jest główną modlitwą eucharystyczną we wschodnich liturgiach syryjskich, nawet wówczas, gdy nie są wypowiadane w niej słowa ustanowienia. Autor konkluduje artykuł krytyczną ocen dokumentu.