Abstrakt

Izajasz ukazał, jak zwodnicze może być zbytnie zaufanie Izraela do Egiptu, który był wówczas traktowany jak najważniejszy, strategiczny sojusznik. Bóg jednak nie pozwolił o Sobie zapomnieć. Naród, który tak daleko odszedł od Przymierza i zaczął ufać jedynie we własne siły zamiast Jahwe, musiał ponieść konsekwencję swojego kolejnego odejścia od jedynego Boga.
Tymczasem, jak przepowiadał prorok, Egipt czeka najazd asyryjski i okrutne deportacje ze strony Asyrii. Izajasz jasno zdawał sobie sprawę z tego, że Egipt, choć prowadził w VIII w. ożywioną dyplomację, to nie angażował się militarnie, więc chodziło mu tylko o rodzaj gry pozorów mającej na celu osłabienie mocarstwowości Asyrii, nie natomiast rzetelną wspólną akcję.
Kolejny kontekst ukazuje Egipt jako jeden z krajów, gdzie żyła diaspora żydowska. Bóg miał zamiar zgromadzić rozproszony naród swoją podniesioną prawicą. Jahwe również w kolejnych wiekach sprawi, że zapanuje pokój i wewnętrzna jedność Izraela. Izajasz dawał do zrozumienia, że Bóg nigdy nie przestaje opiekować się swoimi wybranymi – gdy będą wracać z rozproszenia, Bóg obniży przed nimi nawet wody rzek, aby mogli bezpiecznie przechodzić przez ich nurty jak za czasów Mojżesza. Jahwe jest szczególnym obrońcą i opiekunem swojego narodu, jest jego jedynym właściwym zwierzchnikiem, natomiast Egipt również będzie Jego sługą, jeśli tylko się nawróci do Boga. Również taki moment zapowiada prorok; poprzez rozproszenie Izraela pogańskie narody miały możliwość poznania prawdy Bożej, wiec również i oni mają szansę na zbawienie i otrzymanie błogosławieństwa Jahwe.
W historii narodu wybranego Egipt miał zawsze swoje niepodważalne miejsce. Był dla Izraela wybawieniem i wielką radością, ale też bywał powodem upadku i odejścia od jedynego Boga. Z jednej strony był to kraj urodzajny, w którym chronili się cierpiący głód patriarchowie, wygnańcy bądź uciekinierzy. Egipt był też ośrodkiem kultury i mądrości, zawsze pozostawał swoistym wzorem dla Hebrajczyków pragnących potężnego państwa. Jednak Egipt był też krajem czarów i wierzeń bałwochwalczych, które oddalały wielu Izraelitów od prawdziwej wiary.