Egipt za czasów Izajasza

Michał Ezechiel Adamski OFM

Abstract

Izajasz ukazał, jak zwodnicze może być zbytnie zaufanie Izraela do Egiptu, który był wówczas traktowany jak najważniejszy, strategiczny sojusznik. Bóg jednak nie pozwolił o Sobie zapomnieć. Naród, który tak daleko odszedł od Przymierza i zaczął ufać jedynie we własne siły zamiast Jahwe, musiał ponieść konsekwencję swojego kolejnego odejścia od jedynego Boga.
Tymczasem, jak przepowiadał prorok, Egipt czeka najazd asyryjski i okrutne deportacje ze strony Asyrii. Izajasz jasno zdawał sobie sprawę z tego, że Egipt, choć prowadził w VIII w. ożywioną dyplomację, to nie angażował się militarnie, więc chodziło mu tylko o rodzaj gry pozorów mającej na celu osłabienie mocarstwowości Asyrii, nie natomiast rzetelną wspólną akcję.
Kolejny kontekst ukazuje Egipt jako jeden z krajów, gdzie żyła diaspora żydowska. Bóg miał zamiar zgromadzić rozproszony naród swoją podniesioną prawicą. Jahwe również w kolejnych wiekach sprawi, że zapanuje pokój i wewnętrzna jedność Izraela. Izajasz dawał do zrozumienia, że Bóg nigdy nie przestaje opiekować się swoimi wybranymi – gdy będą wracać z rozproszenia, Bóg obniży przed nimi nawet wody rzek, aby mogli bezpiecznie przechodzić przez ich nurty jak za czasów Mojżesza. Jahwe jest szczególnym obrońcą i opiekunem swojego narodu, jest jego jedynym właściwym zwierzchnikiem, natomiast Egipt również będzie Jego sługą, jeśli tylko się nawróci do Boga. Również taki moment zapowiada prorok; poprzez rozproszenie Izraela pogańskie narody miały możliwość poznania prawdy Bożej, wiec również i oni mają szansę na zbawienie i otrzymanie błogosławieństwa Jahwe.
W historii narodu wybranego Egipt miał zawsze swoje niepodważalne miejsce. Był dla Izraela wybawieniem i wielką radością, ale też bywał powodem upadku i odejścia od jedynego Boga. Z jednej strony był to kraj urodzajny, w którym chronili się cierpiący głód patriarchowie, wygnańcy bądź uciekinierzy. Egipt był też ośrodkiem kultury i mądrości, zawsze pozostawał swoistym wzorem dla Hebrajczyków pragnących potężnego państwa. Jednak Egipt był też krajem czarów i wierzeń bałwochwalczych, które oddalały wielu Izraelitów od prawdziwej wiary.