Wezwanie do czuwania (Mk 13,33-37)

Andrzej Demitrów

Wydział Teologiczny UO

Abstrakt

Mowa eschatologiczna Jezusa w redakcji wszystkich trzech ewangelii synoptycznych kończy się wezwaniem do czuwania (zob. Mt 24,42-51; 25,13-15; Mk 13,33-37; Łk 21,34-36). Wezwanie to jest w Ewangelii św. Marka krótkie, a zarazem szczególnie intensywne. Zawiera w sobie zarówno konkluzję mowy eschatologicznej, a zarazem jej wymowne zwieńczenie z wyznaczeniem konkretnych zadań dla uczniów, którzy nie znając czasu wypełnienia się zapowiedzi końca czasów, otrzymują zadanie szczególnej czujności. Krótka, ale wymowna przypowieść o Panu domu który, opuszczając na pewien czas swój dom, wyznaczył każdemu obowiązki, zawiera istotne zadanie odźwiernego czuwającego w oczekiwaniu na powrót Pana. Ewangelista przekazuje zarazem przestrogę przed postawą przeciwną, jakim jest uśpienie, które dotyka ludzi szczególnie w nocnej porze. Kontekst całej ewangelii wskazuje, że uczniowie doświadczyli prawdy słów Pana w nocy Jego wydania (Mk 14,14-72), gdy właśnie im zabrakło postawy czujności. Tym bardziej prawdziwe i przynaglające pozostaje wezwanie skierowane do wszystkich: „czuwajcie” (Mk 13,37).

Słowa kluczowe:

przyjście Pana, zadania uczniów, czuwać, nie zasypiać