Współczesne planowanie przestrzenne w tzw. krajach zachodnich realizowane jest według paradygmatu partycypacyjnego. W ujęciu tym mieszkańcy obszaru są aktywnymi, uświadomionymi i wyedukowanymi podmiotami w procesie planowania oraz zarządzania przestrzenią. Można postawić tezę, iż planowanie przestrzenne w Polsce oraz zarządzanie przestrzenią na poziomie lokalnym – miast i gmin – realizowane jest nadal z wykluczeniem społecznym. Praktycznie często realizowane są na zasadzie „gaszenia pożarów, które już zaistniały”. Do tego należy dodać strukturę urzędów miejskich oraz firm urbanistycznych, która jest najczęściej anachroniczna w stosunku do współczesnych standardów planistycznych i urbanistycznych. Z reguły struktura ta wyklucza udział mieszkańców przy planowaniu przestrzeni. W opracowaniu przyjmuje się za punkt wyjścia koncepcję S.R. Arnstein „drabiny partycypacyjnej” i podejmuje się dyskusję nad miejscem na tej drabinie Poznania, prowadząc analizę z perspektywy działań podejmowanych przez władze miasta.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Język Polski
English