https://doi.org/10.25167/so.6085
Ekumenizm był jednym z ważnych aspektów procesu synodalnego, który miał miejsce w Kościele katolickim w latach 2021-2024 (1). Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnień ekumenicznych zawartych w materiałach procesu synodalnego w Polsce (2), oraz ich ocena z wnioskami, które mogą posłużyć fazie wdrażania Synodu, przewidzianej na następne lata. Ekumenizm powinien nadal stanowić ważny wymiar tego etapu (3). Zasadniczo polscy katolicy mają świadomość, że ekumenizm stanowi istotne wyzwanie dla Kościoła, ale obawiają się, czy działania ekumeniczne nie doprowadzają do „rozmycia katolicyzmu”. W niektórych syntezach diecezjalnych temat ekumenizmu w ogóle nie był poruszany lub był zaznaczony marginalnie. Wydaje się nawet, że „w naszym doświadczeniu Kościoła ekumenizm zasadniczo nie istnieje”. Nowe wyzwania ekumeniczne przyniosła natomiast wojna w Ukrainie. Ciągle wskazuje się na potrzebę katechezy na temat innych wyznań oraz propozycji spotkań i modlitw ekumenicznych na poziomie parafii. Postuluje się rozwijanie wspólnych przedsięwzięć charytatywnych, kulturowych, naukowych oraz ewangelizacyjnych. W proces synodalny w Polsce tylko w niewielkim stopniu byli zaangażowani chrześcijanie innych wyznań, a także wierni Kościoła katolickiego. Inspirującym sposobem na „nadrobienie” ekumenicznych – i nie tylko – braków procesu synodalnego w Polsce wydaje się być propozycja implementacji odnowionej Karty Ekumenicznej (2025). Warto, aby stała się ona przedmiotem refleksji w procesie „oddolnym”, zaczynając od parafialnych rad duszpasterskich i zespołów synodalnych.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Język Polski
Čeština
Français (France)
Italiano
Deutsch
Русский
Slovenčina
Español (España)
English
