Kościół jako społeczność teokratyczna: Aktualność postulatów odnowy życia eklezjalnego w świetle O pięciu ranach Kościoła świętego Antonia Rosminiego (1)

Tomasz Orzeł

doi:10.25167/sth.3645

Opublikowane: 2021-12-16

Tom 41 Nr 2 (2021)

Kościół jako społeczność teokratyczna

Tomasz Orzeł

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

Dział: Artykuły z różnych działów teologii, historii i nauk pokrewnych

https://doi.org/10.25167/sth.3645

Aktualność postulatów odnowy życia eklezjalnego w świetle O pięciu ranach Kościoła świętego Antonia Rosminiego (1)

Abstrakt

W niezwykle szerokim spektrum naukowych zainteresowań bł. Antonia Rosminiego – włoskiego kapłana, filozofa, teologa, polityka i intelektualisty – poczesne miejsce zajmuje jego refleksja eklezjologiczna. Pomimo krytyki, niezrozumienia i wręcz prześladowania ze strony niektórych ludzi Kościoła, pozostał wiernym jego synem, co potwierdził swoim heroicznym posłuszeństwem wobec papieża i jego decyzji. Nad Oblubienicą
Chrystusa podejmował zarówno refleksję socjologiczną, wypracowując pojęcie „wspólnoty teokratycznej”, jak i teologiczną, tworząc oryginalną koncepcję eklezjologiczną. W jednym ze swoich najważniejszych dzieł: O pięciu ranach Kościoła świętego, wskazał na najważniejsze choroby i słabości toczące Mistyczne Ciało Chrystusa. Zdaniem filozofa ze Stresy należą do nich: oddzielenie ludu od duchownych w sprawowaniu kultu, niedostateczne wykształcenie księży i zakonników, brak jedności pomiędzy biskupami, nadmierny wpływ władz świeckich na nominacje biskupie oraz zbytnie przywiązanie duchownych do dóbr materialnych. W swojej książce wskazał również adekwatne sposoby leczenia poszczególnych ran Kościoła. Echa jego koncepcji odnowy eklezjologicznej można odnaleźć zarówno w dokumentach Soboru Watykańskiego II, jak i w teologii posoborowej. W części pierwszej artykułu autor podaje genezę postulatu reformy Kościoła, jaka powinna mieć miejsce „wewnątrz Kościoła”.

Słowa kluczowe:

Antonio Rosmini, Kościół, eklezjologia, O pięciu ranach Kościoła świętego

Inne teksty tego samego autora

Tomasz Orzeł, Kościół jako społeczność teokratyczna , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 42 Nr 1 (2022)

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Orzeł, T. (2021). Kościół jako społeczność teokratyczna: Aktualność postulatów odnowy życia eklezjalnego w świetle O pięciu ranach Kościoła świętego Antonia Rosminiego (1). Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 41(2), 151–168. https://doi.org/10.25167/sth.3645

Cited by / Share

Bibliografia

Belti Remo Bessero. 1968. ,,Rosmini pro e contra la liturgia in volgare”. Charitas 42 (4): 208–210.
Google Scholar

Conigliaro Francesco. 2014. La società teocratica e le sue ragioni nel pensiero di Antonio Rosmini. W Diritto e diritti nelle „tre società” di Rosmini. Red. Michele Dossi, Francesco Ghia, 143–177. Brescia: Morcelliana.
Google Scholar

De Giorgi Francesco. 2016. Antonio Rosmini e la riforma della Chiesa. W Profezia e attualità di Antonio Rosmini. Red. Fernando Bellelli, Giovanna Gabbi, 9–24. Stresa: Edizioni Rosminiane.
Google Scholar

Dossi Michele. 2017. Il santo proibito. Trento: Il Margine.
Google Scholar

Genovesi Giovanni. 1999. Storia della scuola in Italia dal Settecento a oggi. Bari: Laterza.
Google Scholar

Kubiś Adam. 2002. „Główne etapy kształtowania się doktryny eklezjalnej”. Folia Historica Cracoviensia 8: 73–96.
Google Scholar

Marangon Paolo. 1999. Le fonti delle „Cinque piaghe”. W Il ,,gran disegno” di Rosmini. Origine, fortuna e profezia delle „Cinque piaghe della Santa Chiesa”. Red. Massimo Marcocchi, Fulvio de Giorgi, 23–54. Milano: Vita e Pensiero.
Google Scholar

Marcocchi Massimo. 1999. Istanze di riforme della Chiesa e le ,,Cinque piaghe”. W Il ,,gran disegno” di Rosmini. Origine, fortuna e profezia delle „Cinque piaghe della Santa Chiesa”. Red. Massimo Marocchi, Fulvio de Giorgi, 3–22. Milano: Vita e Pensiero.
Google Scholar

Moioli Giovanni. 1990. Scritti sul prete. Milano: Glossa.
Google Scholar

Muratore Umberto. 2002. Conoscere Rosmini. Vita, pensiero, spiritualità. Stresa: Edizioni Rosminiane.
Google Scholar

Pistoia Alessandro. 1973. ,,In margine a una recente pubblicazione sulla lezione liturgica di A. Rosmini”. Ephemerides Liturgicae 87: 163–175.
Google Scholar

Przedpełski Borys. 2010. „Kontrowersje wokół jansenizmu”. Rocznik Teologiczny ChAT 52 (1–2): 233–256.
Google Scholar

Pusineri Giovanni. 1964. ,,Dalle «innovazioni» del Tommasseo alle «novità» del Rosmini, preludio al libro delle Cinque Piaghe”. Charitas 38 (7): 21–30.
Google Scholar

Quacquarelli Antonio. 1970. La lezione liturgica di Antonio Rosmini. II sacerdozio dei fedeli. Stresa: Centro Internazionale di Studi Rosminiani.
Google Scholar

Riva Clemente. 1984. ,,L’ecclesiologia di Antonio Rosmini e il Concilio vaticano II”. La Civiltà Cattolica 135 (2): 223–237.
Google Scholar

Rojek Marian. 1996. ,,Ecclesia semper reformanda”. Resovia Sacra 3: 25–37.
Google Scholar

Rosmini Antonio. 1966. Delle cinque piaghe della Santa Chiesa. Brescia: Morcelliana.
Google Scholar

Rosmini Antonio. 2014. Filosofia del diritto. T. 28. Roma: Istituto di Studi Filosofici, Centro Internazionale di Studi Rosminiani, Città Nuova Editrice.
Google Scholar

Skrzypczak Robert. 2013. Filozofia i teologia osoby bł. Antonio Rosminiego, ojca personalizmu chrześcijańskiego. Kraków: AA.
Google Scholar

Sobór Watykański II. 1967. Lumen gentium. Konstytucja dogmatyczna o Kościele. W Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje, 110–115. Poznań: Pallotinum.
Google Scholar

Traniello Francesco. 1997. Società religiosa e società civile in Rosmini. Brescia: Morcelliana.
Google Scholar