Teologiczne podstawy niemiecko-polskiego pojednania

Bernhard Knorn

Boston College

Abstrakt

W procesie pojednania niemiecko-polskiego po II wojnie światowej duże znaczenie odegrali przedstawiciele Kościołów. Niniejszy artykuł analizuje wypowiedzi teologiczne zawarte w dokumentach Kościoła dotyczących relacji polsko-niemieckich w latach 1965–1995 i przyporządkowuje ich do teologii pojednania. Ukazuje to motywacje zaangażowania chrześcijańskiego na rzecz przepracowania przeszłości w służbie przezwyciężenia wrogości i nienawiści między obydwoma narodami. Wiara w pojednanie z Bogiem zostaje podniesiona w teologicznie odpowiedniej relacji do społecznego pojednania. Przedmiotem badań stały się następujące dokumenty: Położenie wypędzonych i stosunek narodu niemieckiego do wschodnich sąsiadów. Ewangelickie memorandum (1965), w ymiana listów między biskupami polskimi i niemieckimi (1965), Memorandum katolików niemieckich w sprawie zagadnień polsko-niemieckich opracowane przez Bensberger Kreis (1968), O wolność, sprawiedliwość i pokój w Europie. Oświadczenie katolików polskich i niemieckich w pięćdziesiątą rocznicę wybuchu II wojny światowej (1989), kazanie bp. Alfonsa Nossola podczas Mszy św. pojednania w Krzyżowej (1989) oraz Wspólne słowo polskich i niemieckich biskupów z okazji 30. rocznicy wymiany listów (1995).

Słowa kluczowe:

pojednanie, soteriologia, relacje polsko-niemieckie 1965–1995