Abstract

Artykuł podejmuje problematykę wyzwań stojących przez polityką rodzinną i omawia różnorodne formy i strategie tej polityki. Polityka rodzinna zajmuje się rodziną jako podstawową instytucją społeczną. Polityka rodzinna w badaniach społecznych może być perspektywą, poprzez którą analizowane są działania rządu i konsekwencje tych działań dla rodzin. Może być opisywana poprzez zakładane cele i kierunki działań, struktury, w ramach których jest realizowana, funkcje, jakie wypełnia, czy procesy zmian, jakie inicjuje. W rozważaniach na temat polityki rodzinnej uwzględnić należy działania, które są bezpośrednio adresowane do rodzin, jak i te, które wpływają na ich kondycję pośrednio. W ramach bezpośrednich działań wyróżnić można: 1) prawa i działania dotyczące składu rodziny (kwestie małżeństwa, rozwodów, adopcji, urodzin, opieki zastępczej), 2) wsparcie ekonomicznego dla rodzin, 3) rozwoju dzieci (zdolności rodziców do pielęgnowania, wychowania i kształcenia dzieci), 4) opieka (zwłaszcza w odniesieniu do chorych lub niepełnosprawnych członków rodziny), 5) relacje, trwałość i stabilność rodzin. Namysł nad polityką rodzinną wiąże się z koniecznością odpowiedzi na zasadnicze pytania. Czy ma ona służyć utrzymaniu status quo, czy prowadzić do zmiany sytuacji? Czy ma realizować strategię leczenia czy zapobiegania?