Współpraca pomiędzy katechetą a rodzicami według "Podstawy programowej katechezy Kościoła Katolickiego w Polsce"
Jerzy Henryk Kostorz
uoAbstrakt
Współcześnie obserwujemy kryzys zaangażowania rodziców w proces wychowania dzieci i młodzieży w wierze. Jednym z symptomów jest małe zainteresowanie rodziców współpracą z katechetą. Aktualne zatem i potrzebne są różne refleksje naukowe na temat współpracy katechety z rodzicami katechizowanych uczniów. Artykuł podejmuje tę problematykę w odniesieniu do nowej „Podstawy programowej katechezy Kościoła katolickiego w Polsce” (2018), która zacznie obowiązywać od 1 września 2020 roku. Najpierw przybliżone zostało rozumienie terminu „współpraca katechety z rodzicami”. Za autorami nowego dokumentu katechetycznego wyakcentowano wspólne działania i dialog na rzecz wychowania w wierze dzieci i młodzieży. Uwzględniono również ewangelizację, katechizację i pedagogizację rodziców. Następnie zwrócono uwagę na zakładane w podstawie programowej cele i treści, które są istotne w tej współpracy. Katecheta ma wspierać rodziców w wychowaniu religijnym potomstwa poprzez przypominanie im o zadaniach wychowawczych, edukację religijną rodziców, a także ewangelizację. Służą temu m.in. spotkania formacyjne i ewangelizacyjne. Tak określone formy, według autorów nowej podstawy katechezy, są istotne we współpracy katechety z rodzicami. Wymagają bezpośrednich kontaktów oraz budowania relacji opartych na dialogu i zaufaniu. Autorzy podstawy programowej katechezy sceptycznie podchodzą do kontaktów pośrednich (np. za pomocą dziennika elektronicznego).
Dokonując oceny wszystkich propozycji z zakresu współpracy katechety z rodzicami, zawartych w nowej podstawie programowej katechezy, sformułowano kilka postulatów pastoralnych. Wskazano m.in. na potrzebę rzetelnej diagnozy za pomocą badań empirycznych. Za ważne uznano również wykorzystanie nowych technologii w dialogu z rodzicami oraz inicjowanie działań ewangelizacyjnych i pedagogizację rodziców.
