Dyferencjacja, autonomia dorastających z perspektywy terapii rodzinnej
Attila András Szücs
Department of Philosophy, University of Pécs, HungaryAmaryl Árkovits
Clinical Center, Department of Psychiatry and Psychotherapy,University of Pécs, HungaryKrisztina Dorn
Clinical Center, Pediatric Clinic, Department of Child Psychiatry, University of Pécs, HungaryAbstrakt
Artykuł wychodzi z założenia, że późna i nie zawsze całkowita dyferencjacja z rodziny pochodzenia jest istotnym problemem w naszym społeczeństwie. Zamierzamy omówić tę kwestię, odnosząc się do modelu terapii indywidualnego rozwoju oraz modelu terapii rodzinnej. Praca ta przedstawia przegląd, jak różne szkoły terapii rodzinnej, szczególnie szkoła międzypokoleniowa, traktują kwestię indywidualnej dyferencjacji. Drugim modelem tu przedstawionym jest model Erika Eriksona, model indywidualnego psychospołecznego rozwoju. Podsumowując, staramy się zapewnić dogłębne zrozumienie problemów i trudności dyferencjacji oraz zasugerować możliwe sposoby, by relacje rodzice – dzieci mogły rozwijać się tak, by dziecko osiągnęło bezpieczną dorosłość z przyrodzonej niedojrzałości dorastania.
Bibliografia
Goldenberg H., Goldenberg I., Áttekintés a családról II., Budapest 2008, 41–78 (Original: Goldenberg, H., Goldenberg, I., Family Therapy: An Overview, Pacific Grove, 2004).
Erikson H., Gyermekkor és társadalom, Budapest 2002, 243–275 (Original: Erikson E.H., Childhood and society, New York, 1950).
Lust I., Vágy és Hatalom, Budapest 2009, 73–80.
Winnicott D.W., A kapcsolatban bontakozó lélek, Budapest 2004, p. 141–148 (Original: Winnicott, D.W., Adolescent process and the need for personal confrontation, “Pediatrics”, 1969, 44, 5, 752–756),
Autorzy
Attila András SzücsAutorzy
Amaryl ÁrkovitsAutorzy
Krisztina DornStatystyki
Downloads
Inne teksty tego samego autora
- Attila András Szücs, Orsolya Németh, Best practice in caring for dementia patients, in an institutional setting, with a family therapy approach , Family Forum: Tom 8 (2018): Starzenie się i starość
