Опубликовано: 2021-07-09

Krytyka katolickiej muzyki liturgicznej w polemikach i sprawozdaniach z II połowy XVIII wieku

Mariusz Urban
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Раздел: Muzyka w liturgii
DOI https://doi.org/10.25167/ls.3604

Аннотация

Proces zeświecczenia muzyki pisanej na potrzeby Kościoła katolickiego nasilał się przez cały wiek XVIII, osiągając swą kulminację pod koniec stulecia. Szczególnie podatny na wpływy muzyki świeckiej był nurt concertato, w ramach którego kompozytorzy nader często eksponowali elementy stylu neapolitańskiego i weneckiego. Przejmowanie wzorców obcych przestrzeni sacrum doprowadziło w konsekwencji do rozluźnienia związków między muzyką a wymową i przebiegiem czasowym akcji liturgicznej. Nasilający się kryzys muzyki katolickiej wywołał reakcję zarówno ze strony Magisterium Kościoła jak i kierujących się ideami oświeceniowymi władców świeckich. Zarządzane reformy nie przyczyniły się jednak do poprawy sytuacji, o czym świadczą liczne wypowiedzi osób postronnych: publicystów, redaktorów prasowych, teoretyków muzyki oraz kompozytorów. Swoje obserwacje wyrażali oni w różnego rodzaju dokumentach: publikacjach polemicznych, satyrach, sprawozdaniach i dziennikach z podróży po krajach ówczesnej Europy. Lektura tych źródeł dostarcza cennych informacji na temat rzeczywistego stanu, w jakim pod koniec XVIII stulecia znajdowała się katolicka muzyka liturgiczna.

Скачать файлы

Правила цитирования

Urban, M. (2021). Krytyka katolickiej muzyki liturgicznej w polemikach i sprawozdaniach z II połowy XVIII wieku. Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars, 57(1), 195–216. https://doi.org/10.25167/ls.3604

##plugins.themes.libcom.share##


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##