Diecezjalne Komisje Liturgiczne jako postulat reformy liturgicznej. Perspektywa polska

Stanisław Araszczuk

doi:10.25167/ls.5372

Diecezjalne Komisje Liturgiczne jako postulat reformy liturgicznej. Perspektywa polska

Stanisław Araszczuk

DOI: https://doi.org/10.25167/ls.5372

Abstrakt

Pierwszy dokument odnowy soborowej - Konstytucja Sacrosanctum Concilium został uchwalony 4 grudnia 1963 r. W dokumencie tym są zamieszczone wskazania, które stanowią fundament reformy liturgii oraz służą pełnemu, świadomemu i czynnemu udziałowi wiernych w sprawowaniu tajemnic Kościoła. Jednym z postulatów Konstytucji liturgicznej było utworzenie w poszczególnych diecezjach Komisji Liturgicznych, by popierały działalność liturgiczną pod kierunkiem biskupa (por. KL 45). Artykuł stara się odpowiedzieć na pytanie: czy postulat ten został już zrealizowany? Dotychczasową działalność Komisji Liturgicznych w poszczególnych diecezjach i ich skuteczność można różnie oceniać. W większości diecezji Kościoła w Polsce odegrały one bardzo pozytywną rolę w recepcji liturgicznej odnowy soborowej. Wydaje się, że obecnie, wobec różnych przejawów kryzysu Kościoła, Diecezjalna Komisja Liturgiczna podejmować zdecydowane działania w sprawie liturgicznej formacji duchowieństwa i wiernych świeckich, szczególnie w ich przygotowaniu do liturgicznych posług.

Pobierz

Araszczuk_LitS_62

Opublikowane

2024-02-23

Cited By / Share

Araszczuk, S. (2024). Diecezjalne Komisje Liturgiczne jako postulat reformy liturgicznej. Perspektywa polska. Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars, 62(2), 9–26. https://doi.org/10.25167/ls.5372