https://doi.org/10.25167/ls.5921
Artykuł podejmuje próbę integralnego ujęcia istoty kultu chrześcijańskiego w dwóch komplementarnych perspektywach: biblijnej i tomistycznej. W części biblijnej autor analizuje fragmenty J 4, 23 oraz Rz 12, 1, ukazując kult jako trynitarne dzieło: Ojca, objawione w Chrystusie i urzeczywistnione w Duchu Świętym. Oddawanie czci „w duchu i prawdzie” oznacza kult autentyczny, zakorzeniony w łasce, który obejmuje całego człowieka, rozum, wolę i uczucia, oraz prowadzi do przemiany życia. Z kolei „rozumna służba Boża” to egzystencjalna odpowiedź człowieka na zbawienie, polegająca na świadomym, wolnym i wspólnotowym oddaniu siebie Bogu. W części tomistycznej kult ukazany jest przez pryzmat cnoty religijności, która jako cnota moralna porządkuje relację człowieka do Boga w świetle rozumu i woli. Św. Tomasz z Akwinu wskazuje, że prawdziwy akt kultu wypływa z rozumu, który rozpoznaje Boga jako Najwyższe Dobro, oraz z woli, która pragnie oddać Mu należną cześć. Uczucia zmysłowe mają w tym procesie znaczenie drugorzędne i podporządkowane. Cnota religijności, jako rozumne i wolne dążenie ku Bogu, harmonizuje z biblijnym ujęciem kultu jako „kultu w duchu i prawdzie” oraz „rozumnej służby Bożej”.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.