Zdolność państw do podejmowania samodzielnych decyzji w przedmiocie nabycia i utraty obywatelstwa krajowego zawsze była uważana za nieodzowny element suwerenności państwowej. Na gruncie prawa UE, państwa członkowskie zachowują te uprawnienia. Biorąc natomiast pod uwagę, że obywatelstwo UE zostało oparte na obywatelstwie krajowym, to państwa członkowskie są w istocie władne określać, jakie osoby uzyskają status obywatela UE i związane z tym statusem uprawnienia. Celem niniejszego opracowania jest próba ustalenia, w jakim stopniu ustanowienie obywatelstwa UE wpłynęło na kompetencję państw członkowskich do decydowania o sprawach związanych z obywatelstwem krajowym.
Pobierz pliki
Zasady cytowania