Changes in Sense of Humour of Finnish Chief Police Officers
Paavo Kerkkanen
Abstrakt
Celem przedstawionych badań była analiza zmian poczucia humoru fińskich oficerów policji. W artykule postawiono następujące pytania: 1) Na ile zbieżne są oceny poczucia humoru mierzone trzema różnymi metodami? 2) Jakie rodzaje zmian można zaobserwować w poczuciu humoru na przestrzeni czasu? 3) Jakie czynniki wpływają na poczucie humoru? 4) Czy możliwy jest podział ludzi na grupy w zależności od typu i ilości zmian poczucia humoru, jakie w nich zaszły? 5) Czy podawane przez badanych powody zmiany w poczuciu humoru różnią oficerów policji od szeregowych policjantów? 6) W jaki sposób zmiany poczucia humoru związane są z sytuacją zdrowotną i bytową oficerów policji?
Badaniami objęto 42 oficerów policji. Z każdym z oficerów dwukrotnie przeprowadzono wywiad (w 1995 i 1998 r.) i każdego z nich przetestowano, używając wielowymiarowej skali poczucia humoru (Multidimentional Sense of Humor Scale). Wzięto pod uwagę również informacje o badaniach lekarskich. Dla porównania wykorzystano dane dotyczące 48 szeregowych policjantów.
Wielowymiarowa skala poczucia humoru (MSHS) i inne oceny poczucia humoru, z wyjątkiem oceny własnej badanych, wykazały dużą zbieżność wyników. W ocenie innych oficerów poczucie humoru oficerów policji było w roku 1998 mniejsze niż w 1995, natomiast nie uległo większej zmianie według opinii samych badanych. Nie zaobserwowano także istotnych zmian, gdy mierzono je za pomocą MSHS. Znaczne zmiany w obu kierunkach, na lepsze i na gorsze, wystąpiły na poziomie indywidualnym. Tylko około 40% oficerów policji uznało swoje poczucie humoru za niezmienione. Utrata pracy prowadziła do osłabienia poczuciu humoru - zmniejszała się częstość występowania humoru, a dowcip stawał się bardziej sarkastyczny.
Największa grupa badanych (około 50%) składa się z realistów i osób pozytywnie nastawionych do życia. Nie są oni - za bardzo dowcipni, ale też nie brak im przyczyny poczucia humoru.
Bibliografia
Bergen D,. 1998, Development ofthe sense ofhumour. -Ruch IT (ed.). The Sense of humour: Explorations of a personality charactersitic. (pp. 329-358), Berlin.
Brown J.M., & Campbell E.A., 1994, Stress and Policing: Sources and Strategies, Chice- ster: Wiley.
Cann A., Holt K. and Calhoun L. G., 1999, The roles of humour and sense of humour in responses to stressors, "HUMOUR: International Journal of Humour Research", 12-2, 177-193.
Carroll J. L. & Schmidt J. L., 1992, Correlation between humorous coping style and health, "Psychological Reports", 70, 402.
Chapman A.J., & Chapman, W.A., 1974, Responsiveness to humour: Its dependency upon a companion's humourous smiling and laughter, "Journal of Psychology", 88, pp. 245-252.
Decker, W.H., 1987, Managerial humour and subordinate satisfaction, "Social Behavior and Personality", 15, pp. 225-232.
Decker W.H., Rotando D.M., 1999, Use of humour at work: predictors and implications. "Psychological Reports", 84, pp. 961-968.
Duncan W.J. Smelzer, L.R., & Leaps, T.L., 1990, Humour and work: applications of joking behavior to management, "Journal of Management", 16, pp. 255-278.
Falk D.R.., & Hill,C.E., 1992, Counselor interventions preceding client laughter in brief therapy, "Journal of Counseling Psychology" 39 (1), pp. 39-45.
Fielding N., 1988, Joining Forces: Police Socialisation and Occupational Competence, London:RoutIedge.
Galloway G. & Cropley, A., 1999, Benefits of humour for mental health. Empiricalfindings and directions for further research, "HUMOUR: International Journal of Humour Research", 12 -3, pp. 301-314.
Gilbert G.R., & Whiteside C. W., 1988, Performance Appraisal and Followership: An Analysis of the Officer on the Boss/ Subordinate Team, "Journal of Police Science and Administration", 1 , 39-43.
Grover J. J., 1999, The Role of reversal theory in moderating occupational stress in British police officers, special constables and civilian support staff. A thesis submitted in partial fulfilment of the requirements of the Open University for the degree of Doctor of Clinical Psychology. Salomons Canterbury Chuch University College.
Heckel R.V., & Kvetensky D., 1972, The development of humour in children. "Psychology: A Journal of Human Behaviour", 2, pp. 12-21.
Kerkkanenl997, Huumorintajun ja tybsuorituksen valisista yhteyksista poliisipaallyston tybssa, "Poliisin oppikirjasarja 11/97. Sisaasiainministerib,poliisiosasto", Helsinki.
Kuiper N. A., Martin R. A., 1993, Humour and self-concept," HUMOUR: International Journal of Humour Research", 6(3), pp. 251-270.
Kuiper N.A., McKenzie, S.D. and Belanger, K.A., 1995, Cognitivie appraisals and individual differences in sense of humour: Motivational and affective implications, Personality and Individual Differences, 19, pp. 359-372.
Lefcourt H.M. and Martin R.A., 1986, Humour and Life Stress: Antidote to Adversity, New York:Springer-Verlag.
Mannell R.A., & McMahon L., 1982, Humour as play: Its relationship to psychological-well-being during the course of the day, Leisure Sciences, 2, pp. 143-155.
Martin Rod A., 1998, Approaches to the sense of humour: A historival review. Ruch W. (ed.) The Sense of Humour. Explorations of a Personality Characteristic, Berlin-New York , Mouton de Gruyter, 15-60.
May, R., 1953, Man’s search for himself, New York: Random House.
Me Ghee, P.E., 1999, Humour, Health and the Amuse System, Kendall/Hunt, Duboque, IO, USA.
Me Ghee, P.E., 1979, Humour: its origin and development, San Francisco, CA: Freeman.
Morreall J., 1991, Humour and work, "Humour" 4-3-/4, pp. 359-373.
Morris B.A., 1987, The communal constraints on parody. The symbolic death of Joe Briggs, "Quarterly Journal of Speech", 73, pp. 460-473.
O'Connell W.E., 1969, The social aspects of wit and humour, "The Journal of Social Psychology" 79, pp. 183-187.
Pogrebin, M.R., & Poole E.D., 1988, Humour in the briefingroom. A study of the Strategic Uses of Humour Among Police, "Journal of Contemporary Ethnography", 2, 183- -210.
Ruch W., 1996, Measurement approaches to the sense of humour: introduction and overview. Humour, 3/4, pp. 239-250.
Sheppard A., 1977, Developmental levels in explanations of humour from childhood to late adolescence. Teoksessa.Chapman, A. J., & Foot, H.C. (Eds.), It's funny thing humour , pp. 225-228), Oxford:Pergamon.
Thorson J. A. & Powell F.C., 1993 a., Development and validation ofa multidimensional sense of humour scale, "Journal of Clinical Psychology", 49, pp. 13-23.
Thorson J.A. & Powell F. C., 1993b, Sense of humour and dimensions of personality, Journal of Clinical Psychology, 49, pp. 799-809.
Thorson J.A., 1990, Is propensity to laugh equivalent to sense of humour?, "Psychological Reports", 66, pp. 737-738.
Thorson J. A., Powell, F.C., Sarmany-Schuller, I., & Hampes, W.P., 1997, Psychological health and sense of humour, "Journal of Clinical Psychology" 53, pp. 605-619.
Wilson C.P., 1979, Jokes: Form,content, use and function, London: Academic Press.
Autorzy
Paavo KerkkanenStatystyki
Downloads
Licencja
Prawa autorskie (c) 2001 Stylistyka
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).
2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.
3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.
4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,
b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).
d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.
5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.
6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.
7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.
