Rhetoric in Stand-up Comedy: Exploring Performer-Audience Interaction
Jason Rutter
Abstrakt
Artykuł poświęcony jest przedstawieniom komediowym, a w szczególności technikom retorycznym używanym przez odnoszących sukcesy aktorów. Autor wskazuje podstawowe techniki: powtórzenia, aliteracje i asonanse, zmiany głosu oraz intonacji. Uznaje, że ich użycie jest ściśle powiązane ze śmiechem widowni i analizuje przypadki śmiechu. Twierdzi, że aktorzy używają tych technik dla zasygnalizowania puent, przy których śmiech jest oczekiwaną reakcją widowni.
Widzowie to aktywni uczestnicy interakcji. Wychwytują oni retoryczne techniki i śmieją się lub nie reagująna nie śmiechem. Decyzja zależy od rezultatu negocjacji z aktorem. Autor może sterować widownią, jednak nie ma nad nią pełnej kontroli. Podważa to model bodziec-reakcja, często implicite obecny w wyjaśnieniach istoty śmiechu i humoru.
325
Bibliografia
Atkinson, M. & Heritage, J.C., 1984, Structures of Social Action: Studies in Conversation Analysis, Cambridge, Cambridge University Press.
Attardo, S., Attardo, D.H., Blates, P., Petray, M.J., 1994, The Linear Organization of Jokes: Analysis of Two Thousand Texts. - Humor - International Journal of Humor Research, 7 (1), pp.27-54.
Attardo, S. & Chabanne, J.C., 1992, Jokes as a Type Text (Humor and Textuality). — Humor - International Journal of Humor Research, 5 (1-2), pp.165-176.
Attardo, S. & Raskin, V., 1991, Script Theory Resvis(it)ed: Joke Similarity and Joke Representation Model. — Humor: International Journal of Humor Research, 4 (3-4), pp.293-347.
Clayman, S.E., 1993, Booing: The Anatomy of a Disaffiliative Response. — American Sociological Review, Vol. 58, pp.110-130.
Clayman, S.E., 1992, Caveat Orator: Audience disaffiliation in the 1988 Presidential Debates. - Quarterly Journal of Speech, Vol. 78, pp.33-60.
Fine, G.A., 1983, Sociological Approaches to the Study of Humor, in P.E. McGhee & JH. Goldstein (eds.). - Handbook of Humor Research: Basic Issues, New York, Springer-Verlag, pp. 159-182.
Freud, Sigmund (Trans. Strachey, Ed. Richards). 1976(1905), Jokes and Their Relation to the Unconscious, London, Pelican.
Goffman, E., 1981, Forms of Talk, Oxford, Blackwell.
Goffman, E., 1979, Footing, "Semiótica", 25 (1/2), pp.1-29.
Heritage, J. & Greatbatch, D., 1986, Generating Applause: A Study of Rhetoric and Response at Party Political Conferences. — American Journal of Sociology, 92, pp.110-157.
Jefferson, Gail, 1979, A Technique for Inviting Laughter and Its Subsequent Acceptance Declination ”, in G. Psathas (Ed.) - Everyday Language: Studies in Ethnomethodology, New York, Irvington.
Keith-Spiegel, P., 1972, ‘Early Concepts of Humor: Varieties and Issues”, in Jeffrey H. Goldstein & Paul E. McGhee (Eds.) The Psychology of Humor: Theoretical Perspectives and Empirical Issues, New York, Academic Press, pp.3-39.
Lippitt, J., 1995a, Humour and Superiority, “Cogito”, 9 (1), pp.54-61.
Lippitt, J., 1995b, Humour and Release, “Cogito”, 9 (2), pp. 169-176.
Lippitt, J., 1994, Humour and Incongruity, “Cogito”, 8 (2), pp. 147-153.
Morreall, John. 1983, Taking Laughter Seriously, Albany, State University of New York Press.
Paulos, J.A., 1980, Mathematics and Humor, Chicago, University of Chicago Press.
Piddington, R., 1933, The Psychology of Laughter: A Study in Social Adaptation, London, Figurehead.
Psathas, G., 1979, Everyday Language: Studies in Ethnomethodology, New York, Irvington.
Raskin, V., 1985, Semantic Mechanisms of Humor, Dordrecht, D. Reidel.
Rutter, J., 2000, The stand-up introduction sequence: Comparing comedy comperes, “Journal of Pragmatics”, 32, pp.463-483.
Rutter, J., 1997, Stand-up as Interaction: Performance and Audience in Comedy Venues. Unpublished Ph.D. thesis, University of Salford, England.
Sacks, H., Schegloff, E. A., Jefferson, G., 1974, A Simplest Systematics for the Organization of Turn-Taking for Conversation, Language, 50, pp.696-73.
Autorzy
Jason RutterStatystyki
Downloads
Licencja
Prawa autorskie (c) 2001 Stylistyka
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).
2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.
3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.
4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,
b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).
d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.
5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.
6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.
7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.
