Abstrakt

Oczekiwania widzów, ich cechy osobowościowe i czynniki środowiskowe pełnią ważną, lecz słabo zbadaną rolę w postrzeganiu bodźca humorystycznego i reagowaniu na niego. Tradycja teatralna wykształciła hierarchię typów i stylów komediowych o określonych sygnałach strukturalnych, które pozwalają przewidzieć pewne istotne aspekty tego, czego z dużym prawdopodobieństwem widzowie doznają.
Wśród bogactwa gatunków od satyry i burleski po romantyczną komedię i slapstick farsa uważana jest za formę najniższą. Jest ona gatunkiem z długą tradycją, o najsztywniej wyznaczonych cechach i o najściślej określonych regułach komediowych. Niewerbalne żarty czynią z niej gatunek “fizyczny”, szeroko akceptowany jako najmniej agresywny i najbardziej “nieszkodliwy” rodzaj komedii. Ścisłość reguł farsy jest bezpośrednio związana z jej charakterem - przestrzeganie reguł pozwala farsie na częste ich łamanie, wywołujące śmiech widowni.