BUDZYŃSKA-DACA AGNIESZKA, RUSIN DYBALSKA RENATA (RED.), DYSKURSY POLITYCZNE W POLSCE I CZECHACH PO ROKU 1989. GATUNKI, STRATEGIE KOMUNIKACYJNE, WIZERUNKI MEDIALNE / POLITICKÉ DISKURZY V POLSKU A ČESKU PO ROCE 1989. ŽÁNRY, KOMUNIKAČNÍ STRATEGIE, MEDIÁLNÍ O
Red.
Bibliografia
Bralczyk J., 2007, O języku propagandy i polityki, Warszawa: Wydawnictwo Trio.
Google Scholar
Budzyńska-Daca A., 2015, Retoryka debaty. Polskie wielkie debaty przedwyborcze 1995–2010, Warszawa: PWN.
Google Scholar
Czachur W., 2011, Dyskursywny obraz świata. Kilka refleksji, „tekst i dyskurs – text und dyskurs”, 4, s. 79–97.
Google Scholar
Kamińska-Szmaj I., 2001, Słowa na wolności. Język polityki po 1989 roku: wypowiedzi, dowcip polityczny, słownik inwektyw, Wrocław: Wydawnictwo Europa.
Google Scholar
Kostro M., Wróblewska-Pawlak K., 2016, Panie Prezydencie, Monsieur le Président... Formy adresatywne w polskim i francuskim dyskursie polityczno-medialnym, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Google Scholar
Maćkiewicz J., 2017, Badanie mediów multimodalnych – multimodalne badanie mediów, „Studia Medioznawcze”, 2 (69), s. 33–42.
Google Scholar
Malinowska E., 2012, Konstytucja jako gatunek tekstu prawnego, Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
Google Scholar
Poprawa M., 2009, Telewizyjne debaty polityków jako przykład dyskursu publicznego, Kraków: Universitas.
Google Scholar
Skowronek B., 2016, Współczesny dyskurs polityczny a zjawisko nowomowy, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Linguistica”, 11, s. 110–118.
Google Scholar
Trysińska M., 2004, Jak politycy komunikują się ze swoimi wyborcami? Analiza języka polityków na przykładzie rozmów prowadzonych w telewizji polskiej oraz internecie, Warszawa: Elipsa Dom Wydawniczy.
Google Scholar
Autorzy
Red.Statystyki
Downloads
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).
2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.
3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.
4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,
b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).
d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.
5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.
6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.
7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.
