Kręgi przynależności. Przyczynek do dziejów kosmopolityki

DOROTA DRAŁUS

Instytut Politologii, Uniwersytet Wrocławski, ul. Koszarowa 3, 51-149 Wrocław
http://orcid.org/0000-0002-6029-9230

Abstrakt

W ramach współczesnego kosmopolityzmu można wyróżnić dwa główne nurty stawiające sobie rozbieżne teoretyczne cele. Pierwszy z nich można intepretować jako apologetyczną konceptualizację późnokapitalistycznych tendencji globalizacyjnych, drugi zaś jako próbę przezwyciężenia konfliktów wynikających z oporu wobec globalnej uniformizacji rozmaitości form życia społecznego. Opozycyjność obu tych celów jest odpowiedzialna za istotne rozbieżności we współczesnych doktrynach kosmopolitycznych. W niniejszym artykule, który stanowi próbę ponownego odczytania wybranych momentów w dziejach starożytnego kosmopolityzmu, zwracam uwagę na wewnętrze napięcia tej doktryny, które kształtowały jej rozwój w epoce starożytnej. Moim celem jest wskazanie, w jaki sposób radykalizm moralny i polityczny kosmopolityzmu cynickiego został zastąpiony na gruncie późnego stoicyzmu za pomocą umiarkowanej, gradualistycznej koncepcji Hieroklesa, opartej na idei oikeiosis.

Słowa kluczowe:

kosmopolityzm, naturalizm, cynizm, stoicyzm, Hierokles, oikeiosis