https://doi.org/10.25167/sm.2386
Rozwój współczesnych regionów jest wielorako uwarunkowany. Wiąże się on w znacznej mierze (zwłaszcza w krajach postsocjalistycznych) z procesem globalizacji gospodarki oraz metropolizacji. Ogólnie przyjmuje się, że istnieje wyraźny związek między poziomem rozwoju gospodarczego a jakością infrastruktury transportowej i działalnością transportową niezależnie od skali. W wyniku procesów związanych z metropolizacją kształtuje się nowy typ relacji między dużymi, prężnie rozwijającymi się ośrodkami miejskimi a otaczającym je regionem. Podczas gdy duże miasta mogą rozwijać się niezależnie od silnych związków z bezpośrednim zapleczem, funkcjonowanie regionu i kształtowanie rozwoju regionalnego bez współdziałania z ośrodkiem centralnym jest niemożliwe. Przykład Szczecina jest dość złożony ze względu na położenie – blisko granicy polsko-niemieckiej oraz w bliskim sąsiedztwie dobrze rozwiniętych krajów skandynawskich. Fakt ten wpływa zarówno pozytywnie, jak i negatywnie na rozwój samego Szczecina i jego pozycję w szeroko rozumianym regionie. Przez Szczecin przebiegają ważne szlaki transportowe wiodące przez region, a samo miasto stanowi węzeł komunikacyjny o znaczeniu krajowym i europejskim. Przedstawione w artykule podejście polega na wskazaniu powiązań pomiędzy siecią transportu drogowego a kierunkami rozwoju obszarów o zróżnicowanej dostępności komunikacyjnej względem centrum rozwoju, jakim jest Szczecin. W analizie wykorzystano zatrudnienie podstawowych działach gospodarki oraz wyniki modelowania dojazdów do pracy.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Język Polski
English
