Zagospodarowanie oaz w nowej dolinie w Egipcie. Przypadek Farafry
Abstrakt
Około 98% ludności Egiptu skupia się w delcie i dolinie Nilu. Jest to obszar mocno przeludniony. Dlatego juz w latach pięćdziesiątych XX w. przy współudziale FAO przygotowano plany zagospodarowania Nowej Doliny, zakładające wybudowanie wielu nowych studni i uzdatnienie gleb pod uprawy. Podjęte przez rząd Egiptu działania przyczyniają się do intensywnego rozwoju oaz w Nowej Dolinie. Celem tego opracowania jest ich przedstawienie ze szczególnym uwzględnieniem zmian w zagospodarowaniu przestrzennym na przykładzie Farafry. Analiza opisywanych przemian była możliwa dzięki badaniom terenowym, które przeprowadzone były w latach 1993 i 2003 przez pracowników Instytutu Krajów Rozwijających się Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN w Warszawie, Instytutu Geografii Akademii Świętokrzyskiej oraz Wyższej Szkoły Turystyki i Rekreacji w Warszawie.
Słowa kluczowe:
Egipt, oaza Farafra, rozwój przestrzennyBibliografia
Encyklopedia geograficzna świata, 1996, t. 2, Afryka, red. A. Jelonek, Opress, Kraków.
Google Scholar
Gudowski J., 1995, Qasr el-Farafra: its spatial organization and settlement layout, [w:] The vanishing past time, socio-economic and geographic studies in Farafra oasis (Egypt) in 1992, ed. J. Gudowski, F. Plit, Institute of Developing Countries, University of Warsaw, Faculty of Geography and Regional Studies, The Warsaw Centre for Arab Business ,,Arabis”, Warszawa.
Google Scholar
Mularczyk M., 2004, Spatial Development of Farafra Oasis, [w:] Development in the Desert. The Case Study of the Farafra Oasis-Egypt, ed. F. Plit, Warsaw University, Warszawa.
Google Scholar
Plit J., 2004, Obserwacje na temat stanu środowiska naturalnego w Nowej Dolinie w Egipcie, [w:] Afryka, Azja, Ameryka Łacińska, t. 81, Uniwersytet Warszawski, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Instytut Krajów Rozwijających się, Warszawa.
Google Scholar
Statystyki
Downloads
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 Studia Miejskie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
