Opublikowane: 2020-10-28

Programowanie rewitalizacji a proces zmiany miasta – z perspektywy doświadczeń w partycypacyjnym planowaniu zagospodarowania przestrzennego w wybranych polskich miastach

Dagmara Mliczyńska-Hajda
Studia Miejskie
Dział: Artykuły
DOI https://doi.org/10.25167/sm.2382

Abstrakt

Rewitalizacja jako metoda interwencji w zdegradowanych dzielnicach miast lokuje się z trudem w arsenale metodycznym planowania zagospodarowania przestrzennego. Trafia przez to najczęściej do kategorii „instrument naprawczy”, reaktywny. Oczekuje się, że program rewitalizacji wyzwoli te spośród endogenicznych zasobów, które zdołają zniwelować skutki degradacji społeczno-gospodarczej i zmienią tylko tę część miasta, hamując niekorzystny bieg rzeczy. Artykuł przedstawia obserwacje i wnioski z partycypacyjnego programowania procesów rewitalizacji w dwóch polskich miastach, podjętych i przeprowadzonych z uwzględnieniem wywołania zmiany przestrzennego zagospodarowania w skali szerszej, wykraczającej poza postulat przywrócenia status quo i naprawy zniekształconych relacji funkcjonalno-przestrzennych.

Słowa kluczowe:

urbanistyka, miasto, rewitalizacja, planowanie przestrzenne, partycypacja społeczna

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Mliczyńska-Hajda, D. (2020). Programowanie rewitalizacji a proces zmiany miasta – z perspektywy doświadczeń w partycypacyjnym planowaniu zagospodarowania przestrzennego w wybranych polskich miastach. Studia Miejskie, 12, 119–134. https://doi.org/10.25167/sm.2382

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.