Modele eklezjalnej jedności chrześcijan
Abstrakt
Dla rozwoju ruchu ekumenicznego potrzeba modeli określających możliwości jednoczenia się chrześcijan. Dialogi ekumeniczne pokazują, że w prawie każdym Kościele chrześcijańskim wyobrażenia o jedności są różne. Z problemem braku jednej wizji jedności łączy się drugi – brak jednego pojęcia Kościoła, a przynajmniej brak takiego jego rozumienia, które byłoby akceptowane przez wszystkich chrześcijan. Trzeci problem związany jest z dwoma poprzednimi i dotyczy ekumenicznej hermeneutyki, która jest uzależniona od różnych eklezjalnych modeli jedności. Wyznaniowe uwarunkowania sprawiają, że inną wizję jedności mają prawosławni, inną protestanci, a jeszcze inną katolicy. Artykuł prezentuje głównie w oparciu o opracowania Komisji „Wiara i Ustrój” podstawowe współczesne eklezjalne modele jednoczenia się chrześcijan: jedność organiczna – model preferowany przez Kościoły anglikańskie (1), pojednana różnorodność – ewangelicko zorientowany model (2), wspólnota soborowa – prawosławny model jedności (3), wspólnota wspólnot – katolicko zorientowany model jedności (4).
Słowa kluczowe
ruch ekumeniczny, modele jedności, Komisja „Wiara i Ustrój”, unia organiczna, pojednana różnorodność, wspólnota soborowa, wspólnota wspólnot
Bibliografia
BARTNIK CZ., Dogmatyka katolicka, Lublin: Wydawnictwo KUL 2003.
HINTZEN G., THÖNISSEN W., Kirchengemeinschaft möglich?, Paderborn: Bonifatius 2001.
HRYNIEWICZ W., Kościoły siostrzane, Warszawa: Verbinum 1993.
JAN PAWEŁ II, Ut unum sint (1995), OsRomPol 16 (1995) 6, s. 4–31.
JASKÓŁA P., Kościół jako znak widzialnej jedności, w: K. GÓŹDŹ, S. KUNKA (red.), Dlaczego jeszcze jestem w Kościele?, Lublin: Wydawnictwo KUL 2013, s. 73–87.
JASKÓŁA P., Podstawy ekumenizmu, Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2010.
KASPER W., Kościół jako sakrament jedności, tłum. M. Szlagor, „Communio” 8 (1988) 2, s. 3–9.
KASPER W., Sakrament jedności, tłum. R. Zajączkowski, Kielce: Jedność 2005.
Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań: Pallottinum 1994.
LIES L., Grundkurs ökumenische Theologie, Innsbruck – Wien: Tyrolia 2005.
NAPIÓRKOWSKI S.C., Modele jedności, w: W. HRYNIEWICZ, S. GAJEK, S. KOZA (red.), Ku chrześcijaństwie jutra. Wprowadzenie do ekumenizmu, Lublin: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego KUL 1996, 479–503.
NAPIÓRKOWSKI S.C., Wierzę w jeden Kościół, Tarnów: Biblos 2003.
PAWEŁ VI, Anno ineunte w: A. POLKOWSKI (red.), Jan Paweł II w dialogu miłości z Kościołem wschodnim, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX 1984, s. 340–342.
VERCRUYSSE J.E., Wprowadzenie do teologii ekumenicznej, tłum. M. Stebart, Kraków: Wydawnictwo WAM 2001.
WSPÓLNA KOMISJA RZYMSKOKATOLICKO–EWANGELICKO-LUTERAŃSKA (1984), Jedność przed nami, „Studia i Dokumenty Ekumeniczne” 9 (1993) 2, s. 31–78.
Redakcja „Studia Oecumenica” przyjmuje do oceny i publikacji artykuły naukowe oraz recenzje i sprawozdania z konferencji związane z problematyką ekumeniczną, międzyreligijną i z zakresu badań nad procesami integracyjnymi. Opracowanie nie może naruszać praw autorskich osób trzecich (w rozumieniu Ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych; tekst pierwotny: Dz.U. 1994 r. nr 24 poz. 83, tekst jednolity: Dz.U. z 2006 r. nr 90 poz. 631). Teksty nadesłane do redakcji nie mogą być wcześniej publikowane ani zgłoszone do publikacji w innych pismach lub wydawnictwach. Zgłaszając tekst, autor wyraża zgodę na: wszelkie zmiany stylistyczne, wynikające z normy językowej oraz normy „Zasady składania tekstu w języku polskim” i dokonywania niezbędnych zmian w układzie treści (w celu zwiększenia czytelności tekstu), a także na wykorzystania go do druku oraz w publikacjach elektronicznych. Autor także przenosi prawa autorskie na Redakcję „Studia Oecumenica”. Jednocześnie wyraża także zgodę na opublikowanie informacji o artykule w bazach naukowych, w tym w bazie CEJSH (The Central European Journal of Social Sciences and Humanities) oraz CEEOL (Central and Eastern European Online Library). Materiały zamieszczone w czasopiśmie „Studia Oecumenica” są chronione prawem autorskim. Przedruk tekstu może nastąpić jedynie za zgodą redakcji.
