Personalizująca moc komunii według Johna D. Zizioulasa

Marek Jagodziński

doi:10.25167/so.3422

Personalizująca moc komunii według Johna D. Zizioulasa

Marek Jagodziński

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Teologii
http://orcid.org/0000-0002-6957-1034

DOI: https://doi.org/10.25167/so.3422

Abstrakt

Osoby ludzkie mają podstawę swojej tożsamości w trynitarnym Bogu. Ludzkie bycie osobą nie jest jakością natury ludzkiej, ale wydarzeniem relacyjnym, analogicznym do komunii wewnątrztrynitarnej. Dlatego ludzie mogą być obrazem życia w Trójcy Świętej jedynie we wspólnocie Kościoła. Zizioulas uważa, że osoba to nie statyczna całość, lecz rzeczywistość otwarta na relacje. Bycie osobą zakłada nie tylko „otwartość bytu”, ale także ruch w kierunku budowania komunii przekraczającej granice własnego „ja”. Człowiek istnieje jako istota biologiczna, ale działanie łaski Bożej urzeczywistnia osobowy sposób bycia bytów ludzkich, przemienia ich wypaczoną egzystencję indywidualizującą i umożliwia ich istnienie eklezjalne. Personalizacja bytu ludzkiego dokonuje się w komunii Kościoła. Może ona dokonać się przez związek z Chrystusem w chrzcie jedynie w Duchu Świętym, pod wpływem wielkiej inicjacji sakramentalnej, a Eucharystia jest nie tylko zgromadzeniem, ale również drogą do historycznego urzeczywistnienia i objawienia eschatycznej egzystencji człowieka.

Słowa kluczowe:

osoba, personalizm, komunia, Kościół, sakramenty

Bibliografia

Bartnik Czesław S. 2018. „Znaczenie osoby w teologii”. Studia Teologii Dogmatycznej 4: 99–106.
Google Scholar

Evdokimov Paul. 2003. Prawosławie. Tłum. Jerzy Klinger. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
Google Scholar

Evdokimov Paul. 2012. Prawosławna wizja teologii moralnej. Bóg w życiu ludzi. Tłum. Wiesław Szymona. Kraków: Wydawnictwo Homo Dei.
Google Scholar

Gacka Bogumił. 2010. Znaczenie osoby w teologii Josepha Ratzingera – Benedykta XVI. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Google Scholar

Jagodziński Marek. 2015. Antropologia komunijna. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Google Scholar

Jagodziński Marek. 2019. „Personalistyczno-komunijne wymiary kolegialności – synodalności w Kościele”. Studia Teologii Dogmatycznej 5: 41–54.
Google Scholar

Leśniewski Krzysztof. 2015. „Kim jest człowiek, że o nim pamiętasz…?” Podstawowe idee antropologii prawosławnej. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Google Scholar

Małecki Roman. 2010. Kościół jako wspólnota. Dogmatyczno-ekumeniczne studium eklezjologii Johna Zizioulasa. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Google Scholar

Scola Angelo. 2005. Osoba ludzka. Antropologia teologiczna. Tłum. Lucjan Balter. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.
Google Scholar

Zizioulas John D. 1985. Being as Communion. Studies in Personhood and the Church. Crestwood: St Vladimir’s Seminary Press.
Google Scholar

Zizioulas John D. 1994. „Communion and Otherness”. St Vladimir’s Theological Quarterly 38: 347–361.
Google Scholar

Zizioulas John D. 2009. Communion and Otherness. Further Studies in Personhood Further Studies in Personhood and the Church. London – New York: T & T Clark.
Google Scholar

Zizioulas John D. 1975. „Human Capacity and Human Incapacity: A Theological Exploration of Personhood”. Scottish Journal of Theology 28: 401–448.
Google Scholar

Zizioulas John D. 2009. Lectures in Christian Dogmatics. London – New York: T & T Clark.
Google Scholar

Zizioulas John D. 1995. The Doctrine of the Trinity: The Significance of the Cappadocian contribution. W Trinitarian Theology Today: Essays on Divine Being and Act. Red. Christoph Schwäbel, 44–60. Edinburgh: Bloomsbury.
Google Scholar

Zizioulas John D. 2011. The Eucharistic Communion and the World. London – New York: T & T Clark.
Google Scholar

Pobierz

Opublikowane

2021-12-02

Cited By / Share