Diaspora prawosławna jako problem kanoniczny i próby jego uregulowania

Andrzej Kuźma

doi:10.25167/so.5120

Diaspora prawosławna jako problem kanoniczny i próby jego uregulowania

Andrzej Kuźma

a:1:{s:5:"pl_PL";s:49:"Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie";}

DOI: https://doi.org/10.25167/so.5120

Abstrakt

W artykule została ukazana ewolucja pojmowania wrażenia „diaspora” zawarta w Piśmie Starego Testamentu i Nowego Testamentu. Główny akcent został położony jednak na pojawienie się i kształtowanie diaspory jako jednego ze współczesnych problemów Kościoła prawosławnego. Zagadnienie diaspory prawosławnej pojawia się wraz z masową emigracją ludności z krajów o tradycji prawosławnej na zachód Europy, do Ameryki i Australii. Powstawanie wspólnot prawosławnych w tych krajach spowodowało mnogość jurysdykcji i dużą liczbę biskupów pochodzących z różnych Kościołów prawosławnych działających na tym samym terytorium. Takie funkcjonowanie pozostaje sprzeczne z tradycją kanoniczną wskazującą by w jednym mieście był jeden biskup (I,8) . Problem stał się zagadnieniem, które było obiektem dyskusji w procesie przygotowawczym do Soboru Kościoła Prawosławnego. Rozbieżności w postrzeganiu rozwiązania tego problemu powstają pomiędzy Patriarchatem ekumenicznym wspieranym przez Kościoły o tradycji greckiej i pozostałymi lokalnymi Kościołami prawosławnymi. Sobór na Krecie w 2016 r. przyjął dokument w którym kwestia diaspory została rozwiązana tymczasowo w sposób kompromisowy: zostały powołane Zgromadzenia Biskupów, które są platformą współpracy poszczególnych Kościołów autokefalicznych w diasporze. Takie rozwiązanie nie znajduje jednak właściwego uzasadnienia kanonicznego. Definitywne rozwiązanie problemu pozostaje sprawą otwartą.

Słowa kluczowe:

diaspora prawosławna, Sobór Kościoła Prawosławnego, Zgromadzenia Biskupów

Bibliografia

Andronikoff Constantine. 1977. „La diaspora et le prochain Concile orthodoxe”. Le Messager Orthodoxe 20 (77): 17–29.
Google Scholar

Argenti Cyrille. 1978. „L’Avenir de la diaspora orthodoxe en France”. Contacts 104: 312–314.
Google Scholar

Baron Arkadiusz, Pietras Henryk. Oprac. 2001. Dokumenty Soborów powszechnych. T. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Google Scholar

Bendza Marian. 2017. Historia Kościoła prawosławnego Grecji. Warszawa: Wydawnictwo Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej.
Google Scholar

Constantelos Demetrios J. 1979. „The orthodoxe diaspora: Canonical and ecclesiological perspective”. The Greek Orthodox Theological Review 24 (2–3): 200–211.
Google Scholar

Cypin Vladislav. 2002. Kurs cerkovnogo prava. Klin: Fond Hristianskaja Zyzn.
Google Scholar

Daldas Nikolas. 1995. „Le statut de la diaspora orthodoxe”. Istina 40 (4): 386–404.
Google Scholar

Karamidis Dimitrios. 2021. „The Holy and Great Council and the orthodox diaspora. National temptations and missionary challengs”. Theologia Orthodoxa 66 (2): 51–68.
DOI: https://doi.org/10.24193/subbto.2021.2.04 Google Scholar

Kałużny Tadeusz. 2008. Nowy Sobór Ogólnoprawosławny. Kraków: Wydawnictwo Księży Sercanów „Dehon”.
Google Scholar

Kałużny Tadeusz, Kijas Zdzisław. Red. 2016. Przed Soborem Wszechprawosławnym. Kraków: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie.
Google Scholar

Kuźma Andrzej. 2008. „Spotkanie Zwierzchników i przedstawicieli Lokalnych Kościołów prawosławnych w Konstantynopolu”. Wiadomości PAKP: 12 (229): 4–5.
Google Scholar

Ławreszuk Marek. 2009. Prawosławie wobec tendencji nacjonalistycznych i etnofiletycznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper.
Google Scholar

Noble Ivana. 2013. „L’avenir dla la ‘diaspora orthodox’. Point de vue d’une observatrice”. Contacts 243: 478–497.
Google Scholar

Pańkowski Jerzy. 2010. „Aktualny stan przygotowań do Soboru Panprawosławnego”. Elpis 12 (2010): 163–175.
Google Scholar

Stan Liviu. 1951. „Pravoslavnaja diaspora”. Žurnal Moskovskoj Patriarhii 6: 22–31.
Google Scholar

Verkhovsky Serge. 1977. „Pour une Eglise locale unie en Europe occidentale”. Le Messager Orthodoxe 20 (77): 3–6.
Google Scholar

Wagner Georges. 1977. „Droit et devoir de l’Eglise de la Diaspora”. Le Messager Orthodoxe 20 (77): 7–16.
Google Scholar

Vlaicu Patriciu. 2020. „Approche canonique sur les défis de la diaspora dans L’Eglise orthodoxe”. Easter and Oriental Christianity in the Diaspora, 171–187.
DOI: https://doi.org/10.2307/j.ctv1q26p6t.9 Google Scholar

Pobierz

Opublikowane

2023-12-28

Cited By / Share

Kuźma, A. (2023). Diaspora prawosławna jako problem kanoniczny i próby jego uregulowania. Studia Oecumenica, 23, 169–189. https://doi.org/10.25167/so.5120