https://doi.org/10.25167/RTSO/37(2017)2/77-99
Celem artykułu jest przedstawienie myśli teologicznej Stefana Ostera na temat sakramentów. Jej punktem wyjścia jest koncepcja osoby rozumianej jako relatio subsistens i osobowego doświadczenia, w którym osoba staje się w pełni sobą poprzez „zapomnienie” o sobie i „bycie u innego”. Kolejnym krokiem jest teologiczne pogłębienie tej myśli na podstawie kategorii zastępstwa i idei Maryi jako personalnej postaci Kościoła stanowiącego zbawczą przestrzeń wypełnioną obecnością Boga. Rozwinięciem tej koncepcji jest personalistyczna teologia sakramentów, której motywem przewodnim jest idea osobowego daru z siebie. Jej zwieńczeniem jest ukazanie Eucharystii jako miejsca personalnej obecności Chrystusa w nieustannym akcie miłości, poprzez który ofiaruje On człowiekowi samego Siebie.
Scarica file
Regole di citazione
Deutsch
Français (France)
Italiano
English
Język Polski