Abstract

Abstrakt

            Artykuł przedstawia nauczanie Jana Pawła II zawarte w orędziach na Światowy Dzień Chorego. Celem publikacji jest wydobycie z wybranych orędzi treści o liturgicznym posługiwaniu chorym i cierpiącym. Drugim celem jest ukazanie przemieniającej łaski Chrystusa w trudnym doświadczeniu choroby, cierpienia, śmierci, w których chory uczestniczy. Nauka ta zapisana i realizowana w liturgii jest skierowana zarówno do wierzących jak i niewierzących. W orędziach możemy odnaleźć kilka płaszczyzn, na których troska o los chorych i cierpiących jest wyrażana w liturgii. Należą do nich: centralne miejsce Mszy świętej w corocznych obchodach Światowego Dnia Chorego, podkreślenie wartości sakramentów: przede wszystkim Eucharystii i pokuty, każdorazowe wspomnienie o maryjnym sanktuarium oraz nakreślenie misji kapłanów pełniących sakramentalną posługę chorych. Papieskie pojmowanie liturgii w orędziach ogniskuje się wokół problemu przyjmowania cierpienia wedle wiary katolickiej wyrażonej w liturgii, świadczenia o autentyczności orędzia Chrystusa w chorobie oraz ewangelizacyjnej i przemieniającej roli liturgii wobec ludzi wierzących i niewierzących. Spojrzenie papieża Jana Pawła II nie ogranicza się tylko do kwestii rytualnych czy dyscyplinarnych, ale kieruje się na dialog między Bogiem, Kościołem, człowiekiem i światem, w którym liturgia ma budować jedność opartą na Chrystusie i prowadzić do moralnego, duchowego a w końcu do eschatologicznego odnowienia człowieka i świata. Rozważania te są bardzo istotne w perspektywie współczesnych zmian dokonujących się w Kościele, odrzucenia przez człowieka współczesnego nauki o krzyżu Chrystusa, którą wierni powinni z mocą Ducha Świętego głosić na nowo, epidemii koronawirusa, który pokazał liczne słabości wspólnoty wierzących