Abstrakt

Publiczne prawa podmiotowe, tak jak, co do zasady, wszystkie prawa i wolności określone w przepisach polskiego porządku prawnego, doznają ograniczeń. Wolność działalności gospodarczej jest publicznym prawem podmiotowym uregulowanym normami Konstytucji. Z kolei publiczne prawo podmiotowe do korzystania ze środowiska zostało unormowane przepisami art. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska. Taki stan prawny nie powoduje, że koncesje i zezwolenia traktowane jako ograniczenia publicznego prawa podmiotowego rangi konstytucyjnej nie mogą być jednocześnie ograniczeniami publicznego prawa podmiotowego uregulowanego w ustawie zwykłej. Zauważyć należy, że forma ograniczenia jest tym bardziej
łagodna im mniej strategicznej sfery życia państwa i obywateli dotyczy. Należy mieć jednak na uwadze, że owa strategiczność dziedzin działalności państwa czy obywateli nie może być określana w oderwaniu od obowiązku ochrony środowiska, będącej zadaniem państwa. Wskazana prawidłowość może być stosowana także w odniesieniu do innych dóbr prawnych, w tym środowiska. W zakresie tego ostatniego dobra prawnego wymagana jest jednak szczególna ostrożność w jej stosowaniu. Koncesje i zezwolenia wpływają na realizacje publicznego prawa podmiotowego do środowiska, zarówno podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jak i podmiotów pozostających w obszarze odziaływania tej działalności. Wpływ ten może
być przy tym różny i zależy od udzielenia danego zezwolenia czy koncesji, czy też od odmowy ich przyznania. Zarówno jednak ich przyznanie, jak i odmowa ich przyznania będą wywoływały ograniczenia publicznych praw podmiotowych do korzystania ze środowiska.