Stylistics and Persuasion

Raluca Bonta




Abstract

The paper deals with stylistics and persuasion but, in order to be able to speak about them, we started first with the presentation of rhetoric that represents the core for both the study of style and the study of argumentation. Stylistics and persuasion represent, in fact, the two meanings of the new rhetoric: study of style and art of argumentation, which are only apparently divergent (in reality, they are able to function together). The figures of speech (associations of words that can embellish and render force to the discourse) are closely connected to the study of style. We insisted mainly on the rhetoric figures (figures of words, of meaning, of construction, of thought), as they are the ones that play a persuasive role. Persuasion is linked to argumentation, both being focused on the receiver and expecting an action from him. For argumentation we identified the most important argumentative strategies (of cooperation, interrogation, polemic negation, rejection, metaphor), based on different argumentation and persuasion techniques, that have as the main objective the influencing of the interlocutor, the change of his beliefs and attitudes, techniques that can also appear in negotiation, seen as an argumentative discourse. Persuasion, apart from the quality of the arguments presented, is also efficient if it fulfils four criteria: credibility, coherence, consistency and congruence and also if the language and style used are adequate to the auditory, to their social and educational standards etc. At the same time, because persuasion combines the appeal to intellect with the appeal to emotions, the arguments are frequently followed in the persuasive discourse by rhetoric figures. In order to see the connection between stylistics and persuasion, the way in which the rhetoric figures and the arguments help and complete each other during the persuasive discourse, we have chosen a fragment from the last discourse of Jim Jones, the founder of the Peoples Temple, discourse held in front of his followers and which had as a result the suicide of more than 900 people. This discourse proves the power of persuasion, the (sometimes) lethal force of language.

Schlagworte:

style, persuasion, negotiation

Barthes R., 1970, L ’ancienne rhetorique. - „Communications” 16, Paris, Seuil.

Bellenger L., 1985, La persuasion, Paris, PUF.

Charaudeau R, 1992, Grammaire du sens et de 1’expression, Paris, Hachette.

Dragomirescu Gh., 1995, Dictionarul figurilor de stil, Bucuresti, Ed. Stiintifica.

Du Marsais, 1981, Despre tropi, Bucuresti, Ed. Univers.

Grice H.P., 1980, Logique et conversation. - „Communications” 30, Paris, Seuil.

Kinneawy, 1976, Types of Discourse. A Theory of Discourse, Princeton, US.

Larson Ch., 2003, Persuasiunea - receptare §i responsabilitate, Bucureęti, Polirom.

Mihai G., 1987, Psiho-logica argumentarii dialogale, Bucureęti, Ed. Academiei RSR.

Moeschler J., 1985, Argumentation et conversation, Hatier-Credif.

Oleron R, 1983, L ’argumentation, Paris, PUF.

Perelman Ch., Olbrechts-Tyteca L., 1993, Traite de Targumentation, Paris, PUF.

Prutianu §t., 2004, Antrenamentul abilitafilor de comunicare, Ia§i, Polirom.

Reboul O., 1991, Introduction a la rhetorique, Paris, PUF.

Roventa-Frumu§ani D., 2000, Argumentarea. Modele §i strategii, Bucure§ti, Ed. ALL.

ScU&v&stru C., 1996, Modele argumentative in discursul educafional, Bucureęti, Ed. Academiei.

Tutescu M., 1998, L ’argumentation - introduction a Tetude du discours, Bucure§ti, Ed. Univers.

Veröffentlicht
2008-12-31

##plugins.themes.libcom.cytowania##

Bonta, R. (2008). Stylistics and Persuasion. Stylistyka, 17, 223–244. Abgerufen von https://czasopisma.uni.opole.pl/index.php/s/article/view/3663

Authors

Raluca Bonta 

Statistics

Downloads

Keine Nutzungsdaten vorhanden.


Lizenz

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.