Abstrakt

Autor uważa, że pytanie o literackość dotyczy istoty i społecznej egzystencji teorii literatury jako autonomicznej dyscypliny. Teoretyk literacki nie tylko obserwuje literaturę, ale jest również jej uczestnikiem, który pośrednio - poprzez system nauki i edukacji zaangażowany jest w konstruowanie zarówno samego pojęcia jak i praktyki literackiej. Literackość nie jest inwariantnym zbiorem „obiektywnych" cech dystynktywnych wszystkich tekstów uznawanych za literackie, nie jest również wyłącznie funkcją społeczną. Może być zdefiniowana jako funkcjonowanie tekstu w systemie literackim, możliwe tylko w oparciu o trwałość i żywotność konwencji oraz istnienie wywiedzionego z paradygmatów kanonu literackiego. Jest więc literackość kulturowo i historycznie zmienna oraz zależna od szerszego społecznego i językowego kontekstu.