Publicistický styl v soustavě funkčních stylů
Alexandr Stich
Résumé
In der Prager Schule hat man von Anfang an drei funktionelle Grundstile abgeteilt: den kiinstlerischen, den umgangssprachlichen und den spezialistischen Stil. Diese Triade war jedoch nicht endgiiltig, denn schon vor dem zweiten Weltkrieg V.Mathesius (und nach dem Kriege F.Trávníček) haben eine Erweiterung der Triade um den joumalistischen Stil vorgeschlagen (novinářský styl). Jedoch wurde der Vorschlag abgelehnt.
K.Hausenblas hat im Jahre 1954 eigene Konzeption des Stils, dessen fundamentale Funktion die Agitation war, vorgebracht. Er benannte diesen Stil - publizistischer Stil. Leider er stiess bei der Beschreibung dieses Stils auf Hindemisse, weil es eben schwer ist, gleichwertige Merkmale bei solchen Áusserungen wie Information, Artikel, Koni- mentar, Erzáhlung oder Márchen, die in der Presse publiziert sind, zu finden. Vom historischen Standpunkt aus, hat diese Schwierigkeit die Andersartigkeit der tschechi- schen Presse des XIX. und XX. Jahrhunderts vergróssert.
Die náchstfolgenden Forscher dieses Stils haben auf die Tatsache aufmerksam gemacht, dass er vor allem Persuasionsfunktion und Agitationsfunktion ausiibt. Deswe- gen hat man ihn in Opposition zu dem spezialistischen Stil deffiniert. Ani Ende hat man festgestellt, dass der publizistische Stil einen speziellen sprachlichen Grundinhalt hat (ratsr), der ihm Kontaktaufnahme und Erhalten des Kontakts mit dem EmpFánger sichert. Der Grundinhalt enthált ein Wertungsverháltnis des Autors auch die axiologische Achse des Textes, welche die Appellstruktur der Verlautbarung organisiert. Den Persuasionsteil verrichten verschiedene Textelemente z.B.: umgangssprachliche, sachliche usw., um welche herum sich die Makrotextelemente zeigen kónnen , die der persuasischen, rhetorischen Mikrosequenz eigen sind. Diese Elemente konnen in jeder Textebene verkommen: von der lexikalen und grammatischen Ebene beginnend, auf der Komposi- tion des Textes endend.
Authors
Alexandr StichStatistics
Téléchargements
Licence
1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).
2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.
3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.
4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,
b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).
d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.
5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.
6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.
7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.
