Речевой жанр комплимента в современной российской коммуникации

Tatʹâna А. Voroncova



Апстракт

Unlike the majority of linguistic researchers, we consider the compliment as a speech genre, and a praise as a speech tactic of a positive assessment of the addressee. This tactic is the main and only speech tactic designed to serve the complimentary purpose, which expresses a positive attitude towards the interlocutor. Specifics of the compliment as a speech genre are defined by it possessing communicative independence and completeness. Unlike other genres of speech etiquette, the compliment is not attached to a certain situation and represents a facultative element of phatic communication. The etiquette essence of a compliment presupposes a certain convention of its contents, therefore theoretically it is supposed that the stated positive assessment shouldn’t be verified by the addressee. However, the importance of the category of sincerity for the Russian language consciousness determines the fact that in modern
Russian communicative culture there is a special style of compliment which is caused by an aspiration of the sender to evoke trust of the interlocutor to the contents of a statement made. Markers of this style are various language emotional and estimated means and the structural-syntactic features particular to spontaneous informal conversation.

Клучни зборови:

compliment, speech genre, speech etiquette, colloquial style

##plugins.themes.libcom.download##


Објавено
2019-12-29

##plugins.themes.libcom.cytowania##

Voroncova T. А. (2019). Речевой жанр комплимента в современной российской коммуникации. Stylistyka, 24, 271–282. https://doi.org/10.25167/Stylistyka.24.2015.19

##libcom.authors##

Tatʹâna А. Voroncova 

##libcom.statistics##

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##


Дозвола

1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).

2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.

3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.

4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:

a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,

b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,

c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie  CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).

d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.

5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.

6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.

7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.


Најчитани трудови од истиот автор(и)