Free indirect speech in Croatian oral folk tales
Апстракт
This paper considers free indirect speech (FIS) in Croatian oral folk tales (fairy tales, legends, oral tradition and fables). Oral folk tales (folklore) from all parts of Croatia, and that in all three Croatian dialects (the Shtokavian, the Chakavian, and the Kajkavian) have been analysed. Special attention is paid to first-hand accounts according to authentic tellings in recent times. The types of FIS that are commonly attributed to the linguo-stylistic characteristics of modern art prose have been con[1]sidered. Additionally, some techniques that also indicate SNG have been analysed, which has neither been noticed nor described in the hitherto Croatian philological literature. It is concluded that FIS is a linguo-stylistic device which affects the way of delivering (creating) a story, but it is also a feature which distinguishes one tale from another.
Клучни зборови:
free indirect speech, Croatian oral folk tales, narrator (storyteller), narration (storytelling), stylistic featuresРеференци
Bošković-Stulli M., 1963, Narodne pripovijetke, Zagreb: Zora, Matica hrvatska.
Google Scholar
Bošković-Stulli M., 1967, Narodne pripovijetke Sinjske krajine, „Narodna umjetnost”, 5-6, p. 329-372.
Google Scholar
Bošković-Stulli M., 1967a, Narodne predaje Sinjske krajine, „Narodna umjetnost”, 5-6, p. 372-411.
Google Scholar
Bošković-Stulli M., 1975, Usmena književnost kao umjetnost riječi, Zagreb: Mladost.
Google Scholar
Bošković-Stulli M., 1986, Zakopano zlato: hrvatske usmene pripovijetke, predaje i legende iz Istre, Pula: Čakavski sabor.
Google Scholar
Bošković-Stulli M., 1997, Usmene pripovijetke i predaje, Zagreb: Matica hrvatska.
Google Scholar
Bošković-Stulli M., 2006, Priče i pričanje, Zagreb: Matica hrvatska.
Google Scholar
Božanić J., 1992, Komiške facende, Split: Književni krug.
Google Scholar
Božanić J., 2015, Viški facendijer, Split: Književni krug.
Google Scholar
Božanić J., 2019, Vernakularna stilistika, Split: Književni krug.
Google Scholar
Božanić J., Brešan T., 2007, Slobodni neupravni govor u facendama otoka Visa, „Čakavska rič“, XXXV, 2, p. 237-247.
Google Scholar
Flaker A., 1986, Umjetnička proza. – Uvod u književnost, eds. Z. Škreb, A. Stamać, Zagreb: Globus, p. 335-377.
Google Scholar
Fludernik M., 2011, The Category of ‘Person’ in Fiction: You and We. − Current Trends in Narratology, ed. G. Olson, Berlin ‒ New York: De Gruyter, p. 101-143.
DOI: https://doi.org/10.1515/9783110255003.101
Google Scholar
Frangeš I., 1963, Slobodni neupravni govor kao stilska osobina, „Umjetnost riječi“, 4, p. 261-275. http://stilistika.org/slobodni-neupravni-govor-kao-stilska-osobina.
Google Scholar
Genette G., 1992, Tipovi fokalizacije i njihova postojanost. − Suvremena teorija pripovijedanja, ed. V. Biti, Zagreb: Globus, p. 97-115.
Google Scholar
Herman D., Jahn M. and Ryan M.-L. (eds.), 2008, Routledge Encyclopedia of Narrative Theory, London ‒ New York: Routledge.
Google Scholar
Hrabal J., 2011, Što (sve) znaju pripovjedači?, „Umjetnost riječi“, LV, 3-4, p. 97-113.
Google Scholar
Katičić R., 1991, Sintaksa hrvatskoga književnog jezika, Zagreb: Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti.
Google Scholar
Laco G., 2003, Stilistika hrvatskih narodnih bajki, Zadar: Magistarski rad u strojopisu.
Google Scholar
Laco G., Ninčević S., 2015, Mjesto, vrijeme i osobe u hrvatskim usmenim pričama. – O pričama i pričanju danas, eds. J. Marković, Lj. Marks, Zagreb: Institut za etnologiju i folkloristiku, p. 233-257.
Google Scholar
Marks Lj., 1993, Stilografija usmene proze suvremenih zapisa, „Croatica“, XXIII/XXIV, 37/38/39, p. 203-216.
Google Scholar
Pranjić K., 1986, Stil i stilistika. – Uvod u književnost, eds. Z. Škreb, A. Stamać, Zagreb: Globus, p. 193-232.
Google Scholar
Stanzel F., 1992, Pripovjedni tekst u prvom i pripovjedni tekst u trećem licu. – Suvremena teorija pripovijedanja, ed. V. Biti, Zagreb: Globus, p. 179-199.
Google Scholar
Vuletić B., 1976, Fonetika književnosti, Zagreb: Sveučilišna naklada Liber.
Google Scholar
Vuletić B., 2006, Govorna stilistika, Zagreb: Filozofski fakultet Sveučilišta u Zagrebu.
Google Scholar
##libcom.authors##
Siniša Ninčević##libcom.statistics##
##plugins.generic.usageStats.downloads##
Дозвола
1. Prawa autorskie majątkowe do opublikowanych utworów ma Uniwersytet Opolski (do utworu zbiorowego) oraz Autorzy (do poszczególnych części utworu zbiorowego mających samodzielne znaczenie).
2. W czasopiśmie naukowym „Stylistyka” publikowane mogą być jedynie utwory wcześniej nie rozpowszechnione.
3. Uniwersytet Opolski nie ogranicza możliwości dalszego rozpowszechnienia przez Autora jego utworu pod warunkiem wskazania czasopisma naukowego „Stylistyka” jako pierwotnego miejsca publikacji oraz zgody Wydawnictwa UO.
4. Zgoda na publikację utworu w czasopiśmie naukowym „Stylistyka” jest równoznaczna z udzieleniem przez Autora Uniwersytetowi Opolskiemu licencji niewyłącznej, obejmującej prawo do korzystania z utworu bez ograniczeń terytorialnych oraz czasowych na następujących polach eksploatacji:
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką dowolnej ilości egzemplarzy utworu w całości lub w części, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, wprowadzenie utworu do pamięci komputera i sieci informatycznych,
b) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechnienia utworu w sposób inny niż określonych w pkt 2 – udostępnienie utworu lub jego streszczenia w Internecie przez umożliwienie odbiorcom dostępu do utworu on-line lub umożliwienie ściągnięcia utworu do własnego urządzenia pozwalającego na zapoznawanie się z utworem, zamieszczenie utworu w bazach elektronicznych zajmujących się rozpowszechnianiem utworów naukowych, w tym w szczególności w bazie CEEOL (Central and Eastern Online Libray) oraz streszczenia w języku angielskim w bazie CEJSH (The Central Europaen Journal of Social Scienes and Humanites).
d) w zakresie tworzenia i rozpowszechniania dzieł zależnych zrealizowanych przy wykorzystaniu utworu – korzystanie z nich na polach eksploatacji określonych w pkt 1–3.
5. Z tytułu udzielenia licencji do utworu Autorowi nie należy się wynagrodzenie.
6. Autor wyraża zgodę na udzielenie przez Uniwersytet dalszego zezwolenia na korzystanie z utworu (sublicencja) na polach eksploatacji wymienionych w par. 2 ust. 4.
7. Autor wyraża zgodę na upublicznienie, w związku z rozpowszechnieniem utworu, swoich danych osobowych, to jest imienia i nazwiska, afiliacji oraz adresu e-mail.
