Abstract

Z faktu, że wolność i autonomia stanowi centralne wartości kulturowe współczesności, wynika szczególnie interesujące pytanie o kształt i znaczenie biblijno-teologicznych pojęć wolności i autonomii w warunkach współczesnego pluralistycznego i zsekularyzowanego społeczeństwa. Obserwowane odrzucanie religijnych więzi, rzekomo zagrażających wolności, nie przynosi wcale jej poszerzenia, lecz powiększa jej zagrożenie. Tradycja specyficznie chrześcijańskich pojęć wolności i autonomii wywodzi się z paulińskiej teologii Bożego synostwa każdego człowieka. Wybranie człowieka przez Boga postrzegane jest jako akt uwolnienia i uniezależnienia od Prawa oraz wszelkich zależności. Za Heinrichem Friesem można powtórzyć, że zsekularyzowany świat jest miejscem, który chrześcijanie muszą zaakceptować, i w którym muszą stawić czoła rodzącym się wyzwaniom. Chrześcijańska wiara może i powinna przeciwdziałać  temu, aby sekularyzacja nie przeobraziła się w sekularyzm. Przypada jej więc krytyczna funkcja przeciwstawiania się wszelkim wewnątrzświatowym absolutyzacjom, które w ramach immanentnej rzeczywistości obiecują spełnienie, postęp i rozwiązanie wszelkich problemów. Chrześcijańska wiara, która zna fenomen skończoności i ułomności natury ludzkiej, realizm grzechu i prawdę o przemijalności ziemskiej rzeczywistości, może i winna jednocześnie dał gwarancję, że sekularyzacja nie przyniesie człowiekowi zguby, lecz stanie się podstawą nadziei na przyszłość.