Publié le: 2024-12-28

Społeczności ewangelikalne w Polsce wschodniej do roku 1939. Postulat badawczy

Grzegorz Pełczyński
Studia Oecumenica
Rubrique: Teologia protestancka
DOI https://doi.org/10.25167/so.5195

Résumé

Wschodnie tereny Polski były szczególnie zróżnicowane pod względem religijnym. Żyli tam katolicy, prawosławni i wyznawcy judaizmu. Mniejsze grupy wyznaniowe składały się także z przedstawicieli różnych wyznań protestanckich. W artykule przedstawiono protestantów ewangelikalnych: baptystów, ewangelicznych chrześcijan, metodystów i zielonoświątkowców. Ich niewielkie społeczności pojawiły się we wschodniej Polsce pod zaborem rosyjskim już pod koniec XIX w., a niektóre po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Ewangeliczni chrześcijanie lub zielonoświątkowcy byli wcześniej wyznawcami prawosławia, które w carskiej Rosji było wyznaniem państwowym, podczas gdy w Polsce stanowiło jedynie mniejszość religijną. W dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce mniejszości ewangeliczne liczyły 50 000 wyznawców, z czego nawet dwie trzecie znajdowały się na ziemiach wschodnich. Cieszyli się względną tolerancją religijną ze strony władz polskich do 1939 r., kiedy to Związek Radziecki zajął Polskę.

Télécharger des fichiers

Règles de citation

Pełczyński, G. (2024). Społeczności ewangelikalne w Polsce wschodniej do roku 1939. Postulat badawczy . Studia Oecumenica, 24, 121–133. https://doi.org/10.25167/so.5195

##plugins.themes.libcom.share##

##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##