Potęga świętości: Święta Małgorzata Arpadówna OP (1242-1270)

Piotr Marian Stefaniak

doi:10.25167/sth.281

Opublikowane: 2019-07-24

Tom 39 Nr 1 (2019)

Potęga świętości

Piotr Marian Stefaniak

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

Dział: Artykuły z różnych działów teologii, historii i nauk pokrewnych

https://doi.org/10.25167/sth.281

Święta Małgorzata Arpadówna OP (1242-1270)

Abstrakt

Św. Małgorzata z dynastii Arpadów, mając 3,5 lat, została przez parę królewską przekazana do Veszprém, do tamtejszego klasztoru mniszek dominikańskich, gdzie przebywała do 10 roku życia, pobierając naukę, wychowując się i wzrastając do świętości. Następnie znalazła się w wybudowanym przez jej ojca, króla Bélę IV klasztorze na Wyspie na Dunaju koło Budy. Tam mając 12 lat, złożyła śluby zakonne i jako mniszka przeżyła
jeszcze 16 lat. Prowadziła niezwykle intensywne życie modlitewne: mając dar kontemplacji, dostępowała stanów mistycznych. Jako zakonnica zajmowała się chorymi w klasztornej infirmerii oraz posługiwała w infirmerii. Choć stale przebywała w ścisłej klasztornej klauzurze, interesowała się sprawami państwowymi i angażowała się w politykę. Wszystko, co w swym życiu uczyniła, można uznać za krok do uzyskania świętości. Szybko też powszechnie uznano jej świętość i dzięki temu mogła swobodnie realizować swe życiowe powołanie z całą mocą jej niezwykłej osobowości i silnego charakteru. Małgorzata pozostaje przykładem silnej pozycji kobiety w społeczeństwie średniowiecznym.

Słowa kluczowe:

Św. Małgorzata Arpadówna, mniszki dominikańskie, Veszprém, Węgry

Inne teksty tego samego autora

Piotr Marian Stefaniak, Staropolski żywot bł. Ilony z Veszprém OP (1200–1240) , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 40 Nr 1 (2020): Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Piotr Marian Stefaniak, Najstarszy, łaciński żywot świątobliwej Ofki Piastówny OP , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 39 Nr 1 (2019)
Piotr Marian Stefaniak, Wileński żywot bł. Ofki Piastówny OP , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 41 Nr 1 (2021)
Piotr Marian Stefaniak, Klasztor dominikanek na Wyspie Zajęczej w Budzie (1252–1637) jako przykład ojcowskiej fundacji monarszej (1) , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 44 Nr 2 (2024)

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Stefaniak, P. M. (2019). Potęga świętości: Święta Małgorzata Arpadówna OP (1242-1270). Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 39(1), 131–150. https://doi.org/10.25167/sth.281

Cited by / Share

Bibliografia

Banfi Florio. 1934. “Le stimmate della B. Margherita d’Ungheria”. Memorie Domenicane 50–51: 304–306.
Google Scholar

Böle Kornél. 1937. Árpádházi Boldog Margit szenttéavatási ügye és a legősibb latin Margit-legenda. Budapest.
Google Scholar

Bőle Kornél. 1932. Życiorys bł. Małgorzaty (królewny-dominikanki). Lwów.
Google Scholar

Deák Viktória Hedvig.2005. Árpád-házi Szent Margit és a domonkos hagiográfia, Budapest.
Google Scholar

Dümmerth Dezső. 1972. „Árpád-házi Szent Margit halála éve és a legendák”. Irodalomtörténeti Közlemények 76: 617–620.
Google Scholar

Feuerné Tóth Rózsa. 1971. „A margitszigeti domonkos kolostor”. Budapesti Régisegei 22: 245–269.
Google Scholar

Gabriel Asztrik. 1944. Magyarországi szent Margit, Budapest.
Google Scholar

Gilányi Magdolna. 2015. A Margitsziget 19. századi képeken. Budapest.
Google Scholar

Hevenesi Gabriel. 1692. Ungaricae Sactitatis Indicia. Tyrnaviae.
Google Scholar

Illyés András. 1707. Pretiosa Margarita. Tyrnaviae.
Google Scholar

Irásné Melis Katalin. 2004. „A Budapest Margit-szigeti domonkos apácakolostor pusztulása a 16–17. században”. Budapesti Régisegei 38: 107–120.
Google Scholar

Jasiński Kazimierz. 2004. Rodowód pierwszych Piastów. Poznań.
Google Scholar

Jörg Karl. 1989. Premysl Otokar II. von Böhmen. Der goldene König. Graz – Wien – Köln.
Google Scholar

Király Ilona. 1979. Árpád-házi Szent Margit és a sziget. Budapest. Klaniczay Tibor. 1995. La fortuna di Santa Margherita d’Ungheria in Italia. W Spiritualità e lettere nella cultura italiana e ungherese del basso medioevo.
Google Scholar

Wyd. Cesare Vasoli. Firenze, 3–27.
Google Scholar

Klaniczay Tibor, Klaniczay Gábor. 1994. Szent Margit legendái és stigmái. Budapest.
Google Scholar

Lux Kálmán. 1923. A szentmargitszigeti domonkosrendi apácakolostor romjai. Budapest: Élet.
Google Scholar

Niezgoda Cecylian. 2002. Błogosławiona Jolenta wpośród Arpadów i Piastów. Kraków.
Google Scholar

Popławski Antoni. 1881. Ś. Kunegunda i siostry jéj B. Helena czyli Jolenta i B. Małgorzata. Kraków.
Google Scholar

Puskely Mária. 1994. „Virágos kert vala híres Pannónia…” Példaképek a magyar múltból X–XVII, század. Budapest.
Google Scholar

Puskely Mária. 1992. Árpád-házi Szent Margit é Ifjabb Szent Erzsébet tössi Legendája. Budapest.
Google Scholar

Stefaniak Piotr. 2009. „Dekretał papieża Piusa XII źródłem do dziejów życia św. Małgorzaty Węgierskiej OP”. Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 91: 329–334.
Google Scholar

Stefaniak Piotr. 2011. Św. Małgorzata Węgierska. Kraków.
Google Scholar

Szovérenyi Michael. 1808. Dissertatio critico-historica dr duplici incolatu coenobitico Beatae Margaritae. Weszprimi.
Google Scholar

Turek Tadeusz. 1999. Elżbieta. W. Piastowie leksykon hagiograficzny. Red. Krzysztof Ożóg i Stanisław Szczur. Kraków.
Google Scholar

Żywot Ś. Małgorzaty, królewny węgierskiej. 1585. W Żywoty Świętych Starego i Nowego Zakonu na każdy dzień przez cały rok… przez ks. Piotra Skargę Societatis Iesu przebrane, uczynione i w język polski przełożone…, Kraków.
Google Scholar