Potęga świętości
Święta Małgorzata Arpadówna OP (1242-1270)
Abstrakt
Św. Małgorzata z dynastii Arpadów, mając 3,5 lat, została przez parę królewską przekazana do Veszprém, do tamtejszego klasztoru mniszek dominikańskich, gdzie przebywała do 10 roku życia, pobierając naukę, wychowując się i wzrastając do świętości. Następnie znalazła się w wybudowanym przez jej ojca, króla Bélę IV klasztorze na Wyspie na Dunaju koło Budy. Tam mając 12 lat, złożyła śluby zakonne i jako mniszka przeżyła
jeszcze 16 lat. Prowadziła niezwykle intensywne życie modlitewne: mając dar kontemplacji, dostępowała stanów mistycznych. Jako zakonnica zajmowała się chorymi w klasztornej infirmerii oraz posługiwała w infirmerii. Choć stale przebywała w ścisłej klasztornej klauzurze, interesowała się sprawami państwowymi i angażowała się w politykę. Wszystko, co w swym życiu uczyniła, można uznać za krok do uzyskania świętości. Szybko też powszechnie uznano jej świętość i dzięki temu mogła swobodnie realizować swe życiowe powołanie z całą mocą jej niezwykłej osobowości i silnego charakteru. Małgorzata pozostaje przykładem silnej pozycji kobiety w społeczeństwie średniowiecznym.
Słowa kluczowe:
Św. Małgorzata Arpadówna, mniszki dominikańskie, Veszprém, WęgryBibliografia
Banfi Florio. 1934. “Le stimmate della B. Margherita d’Ungheria”. Memorie Domenicane 50–51: 304–306.
Google Scholar
Böle Kornél. 1937. Árpádházi Boldog Margit szenttéavatási ügye és a legősibb latin Margit-legenda. Budapest.
Google Scholar
Bőle Kornél. 1932. Życiorys bł. Małgorzaty (królewny-dominikanki). Lwów.
Google Scholar
Deák Viktória Hedvig.2005. Árpád-házi Szent Margit és a domonkos hagiográfia, Budapest.
Google Scholar
Dümmerth Dezső. 1972. „Árpád-házi Szent Margit halála éve és a legendák”. Irodalomtörténeti Közlemények 76: 617–620.
Google Scholar
Feuerné Tóth Rózsa. 1971. „A margitszigeti domonkos kolostor”. Budapesti Régisegei 22: 245–269.
Google Scholar
Gabriel Asztrik. 1944. Magyarországi szent Margit, Budapest.
Google Scholar
Gilányi Magdolna. 2015. A Margitsziget 19. századi képeken. Budapest.
Google Scholar
Hevenesi Gabriel. 1692. Ungaricae Sactitatis Indicia. Tyrnaviae.
Google Scholar
Illyés András. 1707. Pretiosa Margarita. Tyrnaviae.
Google Scholar
Irásné Melis Katalin. 2004. „A Budapest Margit-szigeti domonkos apácakolostor pusztulása a 16–17. században”. Budapesti Régisegei 38: 107–120.
Google Scholar
Jasiński Kazimierz. 2004. Rodowód pierwszych Piastów. Poznań.
Google Scholar
Jörg Karl. 1989. Premysl Otokar II. von Böhmen. Der goldene König. Graz – Wien – Köln.
Google Scholar
Király Ilona. 1979. Árpád-házi Szent Margit és a sziget. Budapest. Klaniczay Tibor. 1995. La fortuna di Santa Margherita d’Ungheria in Italia. W Spiritualità e lettere nella cultura italiana e ungherese del basso medioevo.
Google Scholar
Wyd. Cesare Vasoli. Firenze, 3–27.
Google Scholar
Klaniczay Tibor, Klaniczay Gábor. 1994. Szent Margit legendái és stigmái. Budapest.
Google Scholar
Lux Kálmán. 1923. A szentmargitszigeti domonkosrendi apácakolostor romjai. Budapest: Élet.
Google Scholar
Niezgoda Cecylian. 2002. Błogosławiona Jolenta wpośród Arpadów i Piastów. Kraków.
Google Scholar
Popławski Antoni. 1881. Ś. Kunegunda i siostry jéj B. Helena czyli Jolenta i B. Małgorzata. Kraków.
Google Scholar
Puskely Mária. 1994. „Virágos kert vala híres Pannónia…” Példaképek a magyar múltból X–XVII, század. Budapest.
Google Scholar
Puskely Mária. 1992. Árpád-házi Szent Margit é Ifjabb Szent Erzsébet tössi Legendája. Budapest.
Google Scholar
Stefaniak Piotr. 2009. „Dekretał papieża Piusa XII źródłem do dziejów życia św. Małgorzaty Węgierskiej OP”. Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 91: 329–334.
Google Scholar
Stefaniak Piotr. 2011. Św. Małgorzata Węgierska. Kraków.
Google Scholar
Szovérenyi Michael. 1808. Dissertatio critico-historica dr duplici incolatu coenobitico Beatae Margaritae. Weszprimi.
Google Scholar
Turek Tadeusz. 1999. Elżbieta. W. Piastowie leksykon hagiograficzny. Red. Krzysztof Ożóg i Stanisław Szczur. Kraków.
Google Scholar
Żywot Ś. Małgorzaty, królewny węgierskiej. 1585. W Żywoty Świętych Starego i Nowego Zakonu na każdy dzień przez cały rok… przez ks. Piotra Skargę Societatis Iesu przebrane, uczynione i w język polski przełożone…, Kraków.
Google Scholar
Statystyki
Downloads
Licencja
Licencja oraz prawa autorskie autorzy przekazują wydawcy, którym jest Redakcji Wydawnictw WT UO.
Inne teksty tego samego autora
- Piotr Marian Stefaniak, Staropolski żywot bł. Ilony z Veszprém OP (1200–1240) , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 40 Nr 1 (2020): Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
- Piotr Marian Stefaniak, Najstarszy, łaciński żywot świątobliwej Ofki Piastówny OP , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 39 Nr 1 (2019)
- Piotr Marian Stefaniak, Wileński żywot bł. Ofki Piastówny OP , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 41 Nr 1 (2021)
- Piotr Marian Stefaniak, Klasztor dominikanek na Wyspie Zajęczej w Budzie (1252–1637) jako przykład ojcowskiej fundacji monarszej (1) , Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego: Tom 44 Nr 2 (2024)
