Potęga świętości
Święta Małgorzata Arpadówna OP (1242-1270)
Abstrakt
Św. Małgorzata z dynastii Arpadów, mając 3,5 lat, została przez parę królewską przekazana do Veszprém, do tamtejszego klasztoru mniszek dominikańskich, gdzie przebywała do 10 roku życia, pobierając naukę, wychowując się i wzrastając do świętości. Następnie znalazła się w wybudowanym przez jej ojca, króla Bélę IV klasztorze na Wyspie na Dunaju koło Budy. Tam mając 12 lat, złożyła śluby zakonne i jako mniszka przeżyła
jeszcze 16 lat. Prowadziła niezwykle intensywne życie modlitewne: mając dar kontemplacji, dostępowała stanów mistycznych. Jako zakonnica zajmowała się chorymi w klasztornej infirmerii oraz posługiwała w infirmerii. Choć stale przebywała w ścisłej klasztornej klauzurze, interesowała się sprawami państwowymi i angażowała się w politykę. Wszystko, co w swym życiu uczyniła, można uznać za krok do uzyskania świętości. Szybko też powszechnie uznano jej świętość i dzięki temu mogła swobodnie realizować swe życiowe powołanie z całą mocą jej niezwykłej osobowości i silnego charakteru. Małgorzata pozostaje przykładem silnej pozycji kobiety w społeczeństwie średniowiecznym.
Słowa kluczowe
Św. Małgorzata Arpadówna; mniszki dominikańskie; Veszprém; Węgry
Bibliografia
Banfi Florio. 1934. “Le stimmate della B. Margherita d’Ungheria”. Memorie Domenicane 50–51: 304–306.
Böle Kornél. 1937. Árpádházi Boldog Margit szenttéavatási ügye és a legősibb latin Margit-legenda. Budapest.
Bőle Kornél. 1932. Życiorys bł. Małgorzaty (królewny-dominikanki). Lwów.
Deák Viktória Hedvig.2005. Árpád-házi Szent Margit és a domonkos hagiográfia, Budapest.
Dümmerth Dezső. 1972. „Árpád-házi Szent Margit halála éve és a legendák”. Irodalomtörténeti Közlemények 76: 617–620.
Feuerné Tóth Rózsa. 1971. „A margitszigeti domonkos kolostor”. Budapesti Régisegei 22: 245–269.
Gabriel Asztrik. 1944. Magyarországi szent Margit, Budapest.
Gilányi Magdolna. 2015. A Margitsziget 19. századi képeken. Budapest.
Hevenesi Gabriel. 1692. Ungaricae Sactitatis Indicia. Tyrnaviae.
Illyés András. 1707. Pretiosa Margarita. Tyrnaviae.
Irásné Melis Katalin. 2004. „A Budapest Margit-szigeti domonkos apácakolostor pusztulása a 16–17. században”. Budapesti Régisegei 38: 107–120.
Jasiński Kazimierz. 2004. Rodowód pierwszych Piastów. Poznań.
Jörg Karl. 1989. Premysl Otokar II. von Böhmen. Der goldene König. Graz – Wien – Köln.
Király Ilona. 1979. Árpád-házi Szent Margit és a sziget. Budapest. Klaniczay Tibor. 1995. La fortuna di Santa Margherita d’Ungheria in Italia. W Spiritualità e lettere nella cultura italiana e ungherese del basso medioevo.
Wyd. Cesare Vasoli. Firenze, 3–27.
Klaniczay Tibor, Klaniczay Gábor. 1994. Szent Margit legendái és stigmái. Budapest.
Lux Kálmán. 1923. A szentmargitszigeti domonkosrendi apácakolostor romjai. Budapest: Élet.
Niezgoda Cecylian. 2002. Błogosławiona Jolenta wpośród Arpadów i Piastów. Kraków.
Popławski Antoni. 1881. Ś. Kunegunda i siostry jéj B. Helena czyli Jolenta i B. Małgorzata. Kraków.
Puskely Mária. 1994. „Virágos kert vala híres Pannónia…” Példaképek a magyar múltból X–XVII, század. Budapest.
Puskely Mária. 1992. Árpád-házi Szent Margit é Ifjabb Szent Erzsébet tössi Legendája. Budapest.
Stefaniak Piotr. 2009. „Dekretał papieża Piusa XII źródłem do dziejów życia św. Małgorzaty Węgierskiej OP”. Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 91: 329–334.
Stefaniak Piotr. 2011. Św. Małgorzata Węgierska. Kraków.
Szovérenyi Michael. 1808. Dissertatio critico-historica dr duplici incolatu coenobitico Beatae Margaritae. Weszprimi.
Turek Tadeusz. 1999. Elżbieta. W. Piastowie leksykon hagiograficzny. Red. Krzysztof Ożóg i Stanisław Szczur. Kraków.
Żywot Ś. Małgorzaty, królewny węgierskiej. 1585. W Żywoty Świętych Starego i Nowego Zakonu na każdy dzień przez cały rok… przez ks. Piotra Skargę Societatis Iesu przebrane, uczynione i w język polski przełożone…, Kraków.
Dom Polski, Budapeszt Polska
https://orcid.org/0000-0003-4327-432X
Licencja oraz prawa autorskie autorzy przekazują wydawcy, którym jest Redakcji Wydawnictw WT UO.
