https://doi.org/10.25167/sth.5284
Przedmiotem artykułu jest futurystyczna, ale niewyobrażalna, opcjonalna możliwość nieśmiertelności – transfer umysłu – która ma silny związek z neuronauką, informatyką, badaniami kognitywnymi, sztuczną inteligencją i wreszcie filozofią. Autorka analizuje tę obiecującą procedurę z różnych punktów widzenia, na przykład w odniesieniu do potencjalnych trudności związanych z transformacją człowieka i zagmatwanej kwestii świadomości. Metodologie mapowania i skanowania ludzkiego mózgu ukazują możliwości współczesnych technologii, ale widoczne są także ich ograniczenia. Wykorzystanie transferu umysłu w celu zapewnienia lub umożliwienia ludziom przedłużenia życia nie jest możliwe przy obecnym poziomie wiedzy i technologii. Autorka udowadnia to poprzez analizę eksperymentu myślowego i badanie różnic między osobą a jej kopią, wyjaśniając, dlaczego transfer umysłu wydaje się obecnie niemożliwym wyzwaniem. Chociaż wykorzystanie sztucznej inteligencji daje ogromne możliwości wspierania i doskonalenia ludzkości, możemy stwierdzić, że jej wykorzystanie w ramach obecnych metodologii i technologii nie jest wystarczające do osiągnięcia życia wiecznego ani usunięcia ograniczeń czasu. Dzięki procedurze transferu umysłu możemy zachować informacje jedynie o ludzkości, a nie
o istocie, która czyni ją wyjątkową.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Deutsch
Français (France)
Italiano
English
Język Polski
