Opublikowane: 2025-06-20

Homo faber wobec zagadki kresu ludzkiego życia

Roman Globokar
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dział: Artykuły z różnych działów teologii, historii i nauk pokrewnych
DOI https://doi.org/10.25167/sth.5914

Abstrakt

W kontekście współczesnych debat bioetycznych artykuł ten analizuje postać homo faber – nowoczesnego człowieka jako pana natury i samego siebie – oraz jego reakcję na tajemnicę śmierci. Odwołując się do myśli Hannah Arendt i Hansa Jonasa, autor podejmuje refleksję na temat tego, w jaki sposób pragnienie nieograniczonego przedłużania życia lub przyspieszania śmierci poprzez eutanazję odzwierciedla ten sam technokratyczny impuls: potrzebę kontroli nad końcem życia. Oba skrajne podejścia – gorliwość terapeutyczna i eutanazja – są analizowane jako wyraz tego samego paradygmatu antropologicznego. W przeciwieństwie do tego katolickie rozumienie życia ludzkiego podkreśla jego darmowy charakter, kruchość
i wewnętrzną godność. Poprzez etyczną refleksję nad kluczowymi tekstami Magisterium wyłania się moralne podejście, które szanuje życie bez jego ubóstwienia i wspiera sumienie pacjenta w złożonych sytuacjach. Artykuł proponuje relacyjne i holistyczne podejście do umierania,
zakorzenione w chrześcijańskiej antropologii i ukierunkowane na osobistą pełnię oraz duchowe przygotowanie do śmierci.

Słowa kluczowe:

homo faber, eutanazja, gorliwość terapeutyczna, autonomia, szacunek dla życia

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Globokar, R. (2025). Homo faber wobec zagadki kresu ludzkiego życia. Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 45(1), 61–75. https://doi.org/10.25167/sth.5914

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.