Opublikowane: 2019-07-24

Wiara i kryzys

Jürgen Werbick
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dział: Artykuły z różnych działów teologii, historii i nauk pokrewnych
DOI https://doi.org/10.25167/sth.1038

O terapeutycznym wymiarze chrześcijaństwa

Abstrakt

Terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa jest podważany na różne sposoby. W związku z tym rodzi się pytanie o to, czy nie wykorzystuje ono ludzkich kryzysów – lęku egzystencjalnego, doświadczeń granicznych – zamiast w ich ramach prowadzić w kierunku dojrzałego i spełnionego człowieczeństwa? Duszpasterstwo w duchu Jezusa Chrystusa musi mieć w takich sytuacjach charakter terapeutyczny, zarówno w sensie indywidualnym, jak i społecznym. Powodem jest to, że gromadzi ono ludzi wokół zbawczej obecności Bożej tak, że nie odczuwają oni konieczności zabezpieczenia swojej tożsamości przez samopotwierdzenie i wykluczenie. Duszpasterstwo terapeutyczne otwiera przestrzenie spotkania, w których to, co wypierane może zostać pojednawczo przepracowane. Wówczas ludzie będą życzyli sobie wzajemnie uczestnictwa w tym wszystkim, co daje pełnię życia. Chodzi o przestrzenie, w których także lęki egzystencjalne tracą swoją nieujarzmioną moc.

Słowa kluczowe:

wiara, kryzys, chrześcijaństwo, lęki egzystencjalne, terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Werbick, J. (2019). Wiara i kryzys: O terapeutycznym wymiarze chrześcijaństwa. Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 39(1), 23–38. https://doi.org/10.25167/sth.1038

Cited by / Share


Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.