Abstrakt
Celem artykułu jest przedstawienie nowatorskiej koncepcji „dźwiękowej ikony” (icon in sound), stworzonej przez angielskiego kompozytora Johna Tavenera, w świetle idei intermedialności i intertekstualności obecnych we współczesnych badaniach humanistycznych. W pierwszej części artykułu przedstawione zostały intermedialne i intertekstualne cechy twórczości Johna Tavenera, w drugiej ukazana została geneza koncepcji „dźwiękowej ikony”, do której przyczyniły się trzy czynniki: 1) zainteresowanie kompozytora tematyką religijną w komponowanych utworach; 2) przejście kompozytora na prawosławie; 3) współpraca z prawosławną zakonnicą Matką Teklą, autorką tekstów wielu utworów Tavenera. W ostatniej części artykułu opisane zostały zagadnienia związane ze strukturą formalną oraz symboliką muzyczną obecną w ikonach dźwiękowych Tavenera. Kompozytor nawiązuje do ikon malarskich poprzez komponowanie utworów cechujących się statyką formy oraz ekspresją duchowości i spokoju. Cechy te wynikają z zestawiania inspirowanych muzyką bizantyjską struktur melizmatycznych z techniką repetytywną i dynamiką cechującą się niskim natężeniem siły dźwięku. Charakterystyczny dla dźwiękowych ikon jest „świetlisty”, kontemplacyjny i liryczny charakter muzyki, osiągany poprzez użycie wysokich rejestrów głosów wokalnych i instrumentów. W muzycznych ikonach pojawiają się także elementy archaizacyjne, wynikające głównie z inspiracji kompozytora kulturą muzyczną Kościoła prawosławnego (np. wykorzystanie skal używanych w muzyce bizantyjskiej w Mary of Egypt, wprowadzenie takich instrumentów, jak simantron w Mary of Egypt).
Descargar archivos
Normas de citación
##plugins.themes.libcom.share##