Reformy Wielkiego Tygodnia  w XX w.

Michał Petka

doi:10.25167/ls.4869

Reformy Wielkiego Tygodnia w XX w.

Michał Petka

https://orcid.org/0000-0002-4779-9783

DOI : https://doi.org/10.25167/ls.4869

Résumé

Artykuł jest syntezą i porównaniem zmian zachodzących w obrzędach Wielkiego Tygodnia na przestrzeni XX w. w krótkiej formie podsumowuje on reformy zapoczątkowane przez Papieża Piusa XII, a zakończone wraz z wydaniem ostatnich edycji typicznych ksiąg po reformie Soboru Watykańskiego II. Artykuł bazuje na analizie tekstów liturgicznych z wyznaczonego okresu.

Porównanie obrzędów zawartych w księgach liturgicznych tego okresu wskazało na proces upraszczania obrzędów, który miał pomóc wiernym w głębokim, czynnym i owocnym udziale w celebracjach tych dni. Podkreślenie roli świeckich w liturgii, a także stopniowe zwiększanie użycia języków narodowych przyczyniło się do osiągnięcia zamierzonych przez reformę celów.

Słowa kluczowe:

Mots-clés :

Wielki Tydzień, Triduum Sacrum, liturgia, Celebracje paschalne, Triduum Paschalne, reforma liturgiczna

Références

Missale Romanum. Eidtio IV juxta typicam Vatianam Amplificata II. 1945. Nowy Jork
Google Scholar

Missale Romanum. Ex decreto Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II instauratum auctoritate Paulii pp. VI promulgatum Ioanis Pauli pp. II cura recognitum. Iuxta typicam tertiam emendatum. 2015. Downers Grove, IL
Google Scholar

Ordo Benedicendi Oleum Catehumenorum et Infirmorum et Conficiendi Chrisma.1971. Watykan: Typis Polyglottis Vaticanis,
Google Scholar

Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus (1956), Watykan: Typis Polyglottis Vaticanis
Google Scholar

Blaza Marek. 2014. „Wybrane zagadnienia dotyczące reformy Triduum Paschalnego w rytach rzymskim i bizantyjskim”. Reformy liturgii a powrót do źródeł. Ad Fontes Liturgicos (4) : 133–165.
Google Scholar

Karaś Marcin. 2020. „Reforma liturgiczna Piusa XII i Jana XXIII”. Studia Theologica Varsaviensia 58 (1): 166–205.
DOI: https://doi.org/10.21697/stv.7818 Google Scholar

Kulbacki Piotr. 2012. „Liturgia Triduum Paschalnego - Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i wskrzeszonego”. Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne 59 (3), 31-48.
Google Scholar

Michalak Józef. 1932. Liturgika czyli Wykład Obrzędów Kościoła Katolickiego. Podręcznik do nauki religji dla użytku szkolnego i domowego. Płock: Nakładem i drukiem B-ci Detrychów w Płocku.
Google Scholar

Nadolski Bogusław. 2010. Leksykon symboli liturgicznych. Per visibilia ad invisibilia. Kraków: Salvator
Google Scholar

Nowowiejski Julian A.. 1931. Ceremoniał Parafialny. Płock: Nakładem i drukiem B-ci Detrychów w Płocku.
Google Scholar

Pius XII. 1947. Mediator Dei, n. 22 (22.05.2022), https://www.ekai.pl/dokumentyencyklikamediator-dei/#r12
Google Scholar

Regan Patrick. 2012. Advent to Pentecost: Comparing the Seasons in the Ordinary and Extraordinary Forms of the Roman Rite. Collegeville, MN: Liturgical Press.
Google Scholar

Święta Kongregacja Obrzędów. 1951. „Dominicae Resurectionis vigiliam”, Acta Apostolicae Sedis, XXXXIII (3): 128-137.
Google Scholar

Święta Kongregacja Obrzędów. 1955. Maxima redemptionis nostrae mysteria. W Ceremoniał obrzędów Wielkiego Tygodnia. Red. Franciszek Małaczyński. Warszawa: Wydawnictwo SS. Loretanek-Benedyktynek.
Google Scholar

Święta Kongregacja Obrzędów. 1957 Ut sacri ritus hebdomadae. W Ritus pontificalis Ordinis hebdomadae sanctae instaurati. Watykan: Typis Polyglottis Vaticanis.
Google Scholar

Sobór Watykański II. 1963. Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium. Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej.
DOI: https://doi.org/10.21906/rbl.2974 Google Scholar

Download