Problem doboru kryteriów, które pozwalałyby odróżnić elementy humorystyczne od pozostałych elementów tekstu jest często pomijany przez badaczy humoru, mimo że jest problemem zasadniczym. Artykuł stanowi próbę porównania opowiadań humorystycznych i niehumorystycznych w oparciu o proponowane konstrukty mentalne, zwane ramami postaci {character frames'), które mogą ułatwić sformułowanie różnic w odbiorze tych typów tekstów. Konstrukty te są postulowane jako przydatne zarówno przy analizie postaci fikcyjnych jak i rzeczywistych.
Po przedstawieniu dwóch alternatywnych klasyfikacji opowiadań humorystycznych i porównaniu podejścia ściśle tekstualnego (Attardo) i podejścia nastawionego na odbiorcę (Chłopicki), opisane jest narzędzie analizy, czyli rama postaci. Przy jej pomocy przeanalizowane są następnie fragmenty trzech opowiadań, dwóch humorystycznych, Germans at meat K. Mansfield i Gertrude the governess S. Leacocka oraz jednego nie- humorystycznego The German boy R. Butlina.
Na podstawie tej analizy, proponuje się do dalszej dyskusji w środowisku humoro- logicznym następujące wnioski. Cechami charakterystycznymi opowiadań humorystycznych widocznymi w ramach postaci są: obecność opozycji skryptowych i łańcuchów opozycji, obecność dużej liczby inferencji (większej niż przy opowiadaniach niehumo- rystycznych) oraz dużej liczby oryginalnych (nieprzetworzonych w trakcie analizy) fragmentów tekstu w ramach (to zwykle partie humorystyczne tekstu, które silnie opierają się na frazeologii tekstu).
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
English
Język Polski
Русский
Čeština
Slovenčina
Serbian
Bulgarian
Українська
Hrvatski
Deutsch
Français (France)
македонски јазик
Belarusian